Bloeddorst: Hoofdstuk 3
3
De
Raad van de Ouderen bestond heden ten dage uit zeven leden. Zij bepaalden de
regels voor de Westerse vampiergemeenschap. Dragosj was voorzitter van deze
raad. Naast Diana en Julius die samen de verantwoordelijkheid voor West-Europa
deelden waren er nog verantwoordelijken voor de Verenigde Staten, en Rusland.
Deze vijf hadden de meeste invloed in de raad gezien het grondgebied waar ze de
controle over hadden. Zij hadden een vetorecht, wat het niet altijd gemakkelijk
maakte om bij een stemming tot unanimiteit van stemmen te komen. Deze kern van
vijf werd eeuwen terug uitgebreid met twee bijkomende leden. De Baltische
staten te samen met Scandinavië hadden nu ook een stem in de Raad net als de
Zuid-Europese landen.
Orlando
was bijna zo oud als Dragosj maar had nooit kunnen tippen aan de macht en de
invloed die de voorzitter had. Hij was de Amerikaanse vertegenwoordiger en
gebruikte onder de vaste leden het meest gebruik van zijn vetorecht. Dit zorgde
dikwijls voor verhitte discussies, waar hij zich meestal niet zoveel van aan
trok. Hij luisterde stoïcijns naar de tegenargumenten om hem te kunnen
overhalen en liet dan nadien laconiek weten dat hij bij zijn besluit bleef. Het
was wel een man om rekening mee te houden. Qua hoeveelheid mensen die hij onder
zich had, scoorde hij het hoogst. Het zou onverstandig zijn moest iemand deze
man iets in de weg leggen. Dragosj was de enige die hij als zijn meerdere
aanzag. Zijn zwarte stetson - die hij trouwens nooit afdeed - en zijn accent
waren de enige zaken wat eventueel kon verwijzen naar zijn geboorteland, ofwel
kon hij de typische kenmerken van zijn volk goed verbergen. Hij hield ervan om
een waas van geheimzinnigheid rond zich te laten hangen en was zeker niet het
helderste zonnetje in huis, niettegenstaande zijn naam dat zou laten
uitschemeren
Rusland
had sinds tijden een vrouw gekozen om zich te laten vertegenwoordigen. Anushka
was allesbehalve wat haar naam betekende. ‘Genadig’ was een woord die niet in
haar vocabularium was opgenomen. Zij was iemand van de harde lijn die steeds
voorstander was krachtdadig op te treden tegen schendingen van de regels. Het
vetorecht werd dikwijls gebruikt om haar op andere gedachten te brengen.
Anushka was een Slavische schoonheid. Met uitgesproken jukbeenderen en
mysterieuze onschuldige ogen had zij al dikwijls iemand op het verkeerde been
gezet. Ofwel was ze zich niet van haar schoonheid bewust ofwel was het haar
bedoeling om zo over te komen. Daarentegen stond dat ze zeker en vast de prijs had
gewonnen voor de slechtst geklede vampier. Men fluisterde dat ze lesbisch was,
maar dat waren meestal opmerkingen van mannen die een blauwtje bij haar hadden
gelopen. De waarheid was dat zij van beide walletjes at en haar beste vrienden
wisten dit en maakten daar geen punt van.
De
Baltische staten en Scandinavië hadden een echte Noorman gekozen. Rolf was twee
meter tien en had de schouders van een rugbyspeler en spieren waar een
bodybuilder jaloers op zou zijn. Hij was blond met een kleur als rijp koren en
zijn ogen waren hemelsblauw. Hij lachte ook veel. Blijkbaar was hij een heel
gelukkige vampier. Zijn vrouwelijke aanhang zou daar misschien ook voor tussen
zitten, alhoewel menige man niet eens zo’n groep groupies aan zou kunnen. Rolf
bleef er echter onverstoorbaar onder en verhief bijna nooit zijn zachte stem. Als
hij echter met zijn grote vuist op tafel sloeg als teken dat hij met iets niet
akkoord ging, was zelf Dragosj op zijn hoede voor deze reus uit het Noorden.
Dat
Fiametta uit Italië afkomst was, zou niemand verwonderen. Ze waaide altijd
binnen als een storm en kon een met haar vurig voorkomen bijna een dode tot
leven wekken. Ze was echter heel dodelijk voor de levenden die haar iets in de
weg legden. Fiametta was ervoor bekend in haar eerste jaren als vampier
werkelijke bloedbaden onder de mensenpopulatie te hebben aangericht vooraleer
ze haar dorst onder controle kreeg. Zij had door de eeuwen heen haar stempel
kunnen drukken op de vampiergemeenschap in Zuid-Europa. Niet iedereen kon haar
tempo evenaren, maar elke vampier uit haar streek wist dat zij haar leven op
het spel zou zetten als iemand uit haar gebied in gevaar zou verkeren.
Julius
en Diana verdeelden hun verantwoordelijkheid over West-Europa. Door het feit
dat zijn veel met elkaar te maken hadden, waren ze tenslotte verliefd op elkaar
geworden. Zij houden echter wel het werk en hun relatie gescheiden, daar waren
ze veel te nuchter voor. Julius die vroeger Jules noemde als sterveling was van
Franse afkomst en niettegenstaande hij uit het land kwam die ‘l’amour’ meende
uitgevonden te hebben, was hij niet echt een romanticus.
Diana
had in haar mensenleven ook een andere naam gehad. Vanwege haar bewondering
voor de Romeinse mythologie had ze als nachtwandelaar de naam Diana verkozen
buiten haar Duitse geboortenaam Brigitta. Niettegenstaande er velen wisten dat
zij ooit Brigitta had geheten, zou niemand haar aanspreken met die naam. Niet
alleen omdat het nu eenmaal de gewoonte was om met een nieuwe naam in het bloed
gedoopt te zijn, maar ook omdat Diana nogal opvliegend was en dit feit liefst
zou bestraffen met een bloedige dood.
Iedereen
had de boodschap van Markus ontvangen en hield zich klaar om de vergadering bij
te wonen. Gezien zij een moderne vampiergemeenschap waren, gebeurde deze
vergaderingen via een beveiligde satellietverbinding. Dragosj had zich in de
stoel van de voorzitter gezeteld en aan zijn linkse zijde zat Diana, aan zijn
andere zijde Julius, die moeite moest doen om zijn afkeer te verbergen. Diana
had haar wenkbrauwen gefronst toen zij zijn mond in een streep zag vertrekken
toen Dragosj hem de hand bood, die hij zichtbaar tegen zijn zin drukte.
Dragosj
stamde af van een heel oud Europees geslacht. Men beweerde dat hij van Vlad
Tepes afstamde, de persoon waaraan Bram Stoker de romanfiguur Dracula
ontleende. Er waren zelf enkele stemmen die beweerden dat hij Vlad Tepes zelf
was. Julius vermoedde dat Dragosj zelf dat gerucht had rondgestrooid om met
deze informatie zijn functie nog meer naam en faam te geven. Het was echter wel
een feit dat hij uit de streek van Transylvanië kwam, een landsdeel dat ooit
nog in Hongaarse handen was geweest maar nu een deel van Roemenië was. Dat hij
daar ook een kasteel bezat, gaf het gerucht van zijn afstamming nog meer
waarheidsgehalte. Niettegenstaande hij een vampier was die gebruik maakte van
de technologische vooruitgang, hield hij aan de oude gebruiken. Iedereen was
het er absoluut over eens dat hij in zijn mensenleven iemand van adel moest
geweest zijn.
De
schermen waren aangezet door Markus, die er voor gezorgd had dat de
satellietverbinding op tijd in orde kwam. Daarna had hij in alle eerbied voor
de geheime aard van deze samenkomst de zaal verlaten. Alle leden waren ‘online’
en de flatscreens toonden vier zenuwachtige leden. Het nieuws over de dood van
Milosj en zijn lijfwachten was hen reeds ter ore gekomen en iedereen wist dat
het vertrouwen tussen de verschillende gebieden onder druk zou komen. Het was
geen geheim dat de relaties tussen de zeven nachtwandelaars soms heel gespannen
waren. Dragosj had altijd gezorgd voor katalysator tussen hen. De moorden had
die broze eenheid op losse schroeven gezet.
‘Ik
verklaar de vergadering de vergadering
voor geopend,’ startte Dragosj de meeting. ‘Voor de notulen die digitaal
opgenomen worden, stel ik vast dat ieder lid van de Raad van de Ouderen
aanwezig is. Het enige onderwerp van de vergadering is de…de bloedige moord op
Milosj en zijn twee bodyguards. Het doel is een oplossing te vinden om de dader
op te sporen en levend te vangen en voor de Raad te brengen.’
‘Per favore? Alstublieft? Hoor ik het
goed, levend? Als ik die kerel eerst in handen krijg, zal ik je zijn hoofd
brengen om te ondervragen!’ Fiametta’s stem klonk alsof ze lichamelijk aanwezig
was in de vergaderzaal. Ze klonk woedend en moest die kwaadheid ventileren.
‘Laten wij dat maar zo gebeuren dat een van onze beste mensen in stukken wordt
gescheurd als een prooi. Mooi niet, zou ik zeggen en diegene die het niet met
me eens is, moet het maar zeggen!’
Dragosj
tikte met zijn lange gemanicuurde nagels op het lak van het tafelblad van de
zwarte vergadertafel. ‘Fiametta, Fiametta,…IK ben het daarmee niet eens. Het is
heel triest en ikzelf voel me persoonlijk door deze moord aangevallen. Zoals
jullie weten, was Milosj een van de kandidaten voor de opvolging van voorzitter
van de Raad. Hij was ook de enige kandidaat die buiten onze eigen rangen werd
verkozen door het volk. Dat mogen we niet vergeten en moeten we eren. Dus
vooraleer we nog zo’n…meningsuiting – Dragosj koos altijd zijn woorden
zorgvuldig – krijgen, laat ons kalm blijven en de zaken nuchter bekijken. Het
is de enige manier om vlug tot een besluit en oplossing te komen. Orlando, ik
zie dat jij het woord wil. Met deze geef ik je toestemming om te spreken.
Fiametta
beet op haar lippen. Zij had gesproken zonder toestemming en Dragosj peperde het
haar beleefd maar met nadruk in. Ze zou moeten opletten en minder impulsief
reageren. Eerbied was een van de deugden die Dragosj hoog in zijn vaandel
droeg.
Orlando
schraapte even zijn keel vooraleer hij het woord nam. ‘De eerste en
belangrijkste vraag die we ons moeten stellen is: Hoe kan een man als Milosj
die een van onze sterkste vertegenwoordigers van ons ras was, niet te vergeten
te samen met twee van de beste beveiligingsmensen, het heeft moeten afleggen
tegen…nou ja, tegen wie hen heeft vermoord? Ik denk als we die vraag kunnen
beantwoorden, we in de goede richting zullen zitten om de dader of daders te
vinden.’
‘Correct,
mijn beste Orlanda. Je inzicht getuigd van nuchterheid en intelligentie. Wat ik
natuurlijk ten zeerste waardeer.’ Dragosj fronste zijn wenkbrauwen terwijl hij
zijn beide lange handen over elkaar legde. ‘Daarom, beste Fiametta, wil ik als
we iemand op het spoor komen, hem levend hebben. Als er meer dan één dader is,
wil ik niet riskeren dat de rest van de groep lustig verder gaat met moorden.
Ja, Anushka, wat had jij willen zeggen?’
‘Privyet, hallo! Waarom denken we dat de
moordenaar het specifiek op ons volk heeft voorzien. Het kan toevallig zijn dat
hij Milosj heeft uitgekozen. Misschien kan Milosj op een of andere manier dit uitgelokt
hebben. We weten dat hij de koppigste onder zijn soort was. Als de dader nu
iets van hem nodig had en niet heeft gekregen? Is er iets verdwenen uit zijn
huis aan de Kaai?’
Dragosj
consulteerde een blad die hij voor zich had liggen. ‘Dat is moeilijk te zeggen
want we bezitten niet over een inventaris van zijn bezittingen. Voor zover zijn
beste vrienden dit konden weten, is er niets vermist. Maar…ja, Rolf?’
De
grote Noor had zijn het woord gevraagd door zijn reuzenhand op te steken. De
hand van Fiametta, de kleinste van de
groep, kon er waarschijnlijk drie keer in. ‘Is de dader zelf gewond geraakt.
Wat ik daarmee bedoel, is er bloed gevonden die niet van Julius of zijn mannen
is. Het zou misschien niet veel zijn, maar als we dat hadden, zouden we onze
menselijke connecties kunnen aanspreken.’
Een
grote zucht ontsnapte Dragosj. ‘Helaas, neen, ik had daar ook al aan gedacht en
heb juist voor de vergadering begon de uitslag van de bloedstalen ontvangen.
Geen vreemd bloed. Iemand anders nog ideeën?’
Iedereen
zag plotseling dat er commotie was op het scherm van de vertegenwoordiger voor
Zuid-Europa. Fiametta was afgeleid door iemand die blijkbaar buiten het scherm
haar aandacht vroeg. Men hoorde de radde spraak van het Italiaans en wachtte op
de uitleg van het raadslid. Normaal gezien mocht men de leden van de raad niet
storen tijdens een vergadering. Niemand zou zonder reden deze regel overtreden.
Dit moest ernstig zijn.
‘Presidente, raadsvoorzitter, ik krijg
hier juist de melding van mijn adjunct dat er zich in Firenze een gelijkaardig
incident heeft voorgedaan. Een kleine gemeenschap van ongeveer twintig van onze
mensen zijn tijdens een viering van iemands tweede eeuwfeest uitgemoord. De
beschrijving van de plaats delict die ik zojuist binnenkreeg is identiek aan de
moord op Milosj en zijn mannen.’
Julius
die zich noch niet had laten horen, sprong op. ‘Dat kan toch niet waar zijn.
Men heeft het dus wel degelijk op ons gemunt. Dit kan geen toeval meer zijn.’
Diana
die ook was opgestaan, probeerde hem te kalmeren, maar dat lukte haar niet
goed. Met luide en opgewonden stem sprak Julius iedereen toe. ‘We moeten
iedereen waarschuwen. Als we op onze hoede zijn, hebben we een grotere kans omdat
monster bij de lurven te kunnen vatten. Er is geen tijd te verliezen.’ Hij keek
naar Dragosj, wetende dat hij zijn bevoegdheden te buiten was gegaan, maar wou
geen stap achteruit doen en was niet van plan om zich daarvoor te
verontschuldigen.’
‘Oké,
je hebt gelijk, Julius. Orlando, Anushka, Rolf en Fiametta, waarschuw iedereen
die je direct te pakken kan krijgen en dat ze het nieuws doorvertellen. Ikzelf,
Julius en Diana zorgen hier voor onze regio. Ik weet wel dat wij geen
alarmfases hebben, maar dit zou dan de hoogste fase moeten zijn. Er moeten ook
maatregelen getroffen worden om de slaapplaatsen te beveiligen tijdens de dag.
We kunnen niets over het hoofd zien. Markus zal jullie laten weten als ik
jullie terug wil horen. Ik verklaar deze vergadering voor gesloten.’
De
schermen werden een voor een zwart en iedereen spoedde zich weg om hun
opgelegde taak uit te voeren. Er was nog geen paniek, maar veel scheelde het
niet. Iemand had het op het vampiervolk voorzien en ze hadden geen enkel spoor.
Zoveel was duidelijk!
© Rudi J.P. Lejaeghere 01/01/2015
Reacties
Een reactie posten