Het geklik van skeletten

Fluisteringen flirten met de waaiende wind,

Ik hoor ze wel maar vrees ze niet meer,

In het wijkende licht kan ik nu zien hoe zeer

het verval van het vlees van de skeletten begint.

Langzaam in de nakende nacht kruipt de angst,

Tijdens het uur van de uil en de knagende rat,

Het fladderen van de vleermuis, een sluipende kat,

Tijd om te vluchten, wie is nu om ter bangst.

Tinten grijs en schaduwen verbergen mijn schuld,

Het bloed dat bloeit als een betoverende bloem,

Diep in mijn darmen voel ik de nood, de doem

Van het zwart en het duister dat de dood verhult.

Schuilend in de schemerende hoeken zal hij je vinden,

Hij die zowel merg als de ontvleesde beenderen is,

Opgerezen uit het graf, uit de as van de begrafenis

De vogelschrik die het requiem zingt in de dodenmis

Hoor jij het ook, het geklik van mijn naderend skelet?

© Rudi J.P. Lejaeghere

19/03/2016