Requiem: Hoofdstuk 39 (2e deel)

……..

            ‘Ji, ben jij het?’  Ji Lang herkende de stem van zijn vriend, Saburo Shimazu, de dokter die Jack Sterlington had opgevangen. Saburo had beloofd Li op de hoogte te houden over de gang van zaken rond hun vreemde patiënt Jack Sterlington die ze bij hem in een erbarmelijke staat hadden binnengebracht. Ji knikte naar Eagle Eye die bij hem was en die nam de tweede mobiel op die op dezelfde frequentie werkte zodanig dat hij kon meeluisteren.

            ‘Ji, ik heb een boodschap van Jack Sterlington. Voor deze sta je levenslang bij mij in het krijt, man. Ik heb via het ziekenhuis een verzoek gekregen dat die man om mij vroeg. Hij had blijkbaar daar ter plaatse info gekregen dat ik hem via de ambulancedienst had laten opnemen. Op dat ogenblik absoluut nog geen probleem. Maar toen ik in het ziekenhuis kwam, zat ik direct in de penarie. Ik werd ontvangen door een delegatie  van de Veiligheidsdienst die mij op de lippen zat en vroeg hoe onze vriend bij mij terecht was gekomen. Ik heb mij als de grootste idioot voorgedaan en gewoon verteld dat er aan mijn appartement een plakkaat hangt met mijn naam en beroep op en dat ik als dokter een mens in nood altijd help, al weet ik niet wie hij is. Als je genoeg hetzelfde verhaaltje vertelt, maar dan bedoel ik meer dan tien keer, beginnen ze je dan toch op een zeker niveau te geloven. Ik telefoneer van een buitenlijn, want ik  veronderstel dan de lijn op mijn kantoor wordt afgeluisterd.’

            Ji was verrast en Eagle Eye trok zijn schouders op om aan te duiden dat hij ook niet wist wat hij hier op moest antwoorden. ‘En…Saburo, wat is die boodschap, want geloof het of niet, ik had niet gedacht nog van die Jack te horen. Voor zover ik veronderstelde was die een vogel voor de kat. Dus die heeft zijn verwondingen overleefd, wauw?’

            ‘Blijkbaar waren we net op tijd,’ bevestigde Saburo hem. ‘Maar de heer Sterlington had persoonlijk gevraagd naar mij omdat hij mij wou bedanken voor het redden van zijn leven. Daarom had de Veiligheidsdienst mij ontboden. Ze wouden mij over de zaak uithoren. Een westerling met die verwondingen en een dubieus verhaal zou voor minder iemand wantrouwig maken. Maar ik ben bij mijn verhaal gebleven en uiteindelijk hebben ze mij bij hem binnen gelaten. De man had wat meer vrijheid gekregen, vertelde hij me en mocht in zijn kamer vrij rondlopen. Hij dankte me uitvoerig en heeft geen woord gesproken over jullie. Hij zei dat hij Josh Graham heette en op reis was in de Nieuwe Wereld als vertegenwoordiger van een transportbedrijf om wat research te doen naar mogelijke contacten die zijn firma kon aanspreken in functie van hun werkzaamheden.’ Saburo nam even wat adem na zijn eerste paniekerige uitleg.

            ‘En…,’reageerde Ji, ‘je zei dat hij een boodschap had, hoe heeft hij je die dan doorgegeven?’ Ji veronderstelde dat Jack een soort spion was van de Oude Wereld en was uiterst behoedzaam. Misschien probeerde die man hun voor zijn karretje te spannen, wie weet.

            ‘Ik kreeg heimelijk een papiertje in mijn hand gedrukt. Waar hij dat gehaald heeft, gezien de schaarste in dat materiaal weet ik niet. Maar er stond het volgende op geschreven:

Zeg aan Stephen March dat Michael hem op het spoor is en dat hij uiterst behoedzaam moet zijn. Er staat een contract op Stephens hoofd. Eentje van de hoogste prioriteit. Ik ben een gevangene, men heeft mij verraden en dat laat ik niet zomaar gebeuren. Vanaf nu sta ik aan jullie kant. Bijna was ik voer voor de wormen, maar bijna is niet helemaal. Ik hoop dat ik jullie ooit  persoonlijk mijn dank kan betuigen voor het redden van mijn leven.

JS

            Een kleine pauze verondersteld dat dat het volledige bericht was. ‘Ji, volgens mij is die man in gevaar. Je weet hoe ik over de  Veiligheidsdienst denk en dat is niet echt positief. Ik vermoed dat hij meer weet dan hij zegt. Volgens mij is die Josh Graham niet wie hij is, maar aan de ander kant vertrouw ik hem dan wel weer. Ik weet het niet? Het heeft mij wel wat zweet gekost en de angst om opgepakt te worden was ieder moment in mijn hoofd aanwezig. Doe ermee wat je wilt. Ik heb mijn deel gedaan en als dokter ben ik blij dat die mens nog leeft. Maar voor de rest is die spionnenwereld en alles wat er mee te maken heeft niet voor mij. Geef mij maar mijn stethoscoop en mijn scanners en daarmee ben ik een tevreden mens. Tot ziens Ji en de volgende keer, hoop ik dat je misschien nog een andere dokter kent?’ Het gesprek werd afgesloten.

            Ji keek verbaasd naar Eagle Eye. ‘Ik geloof hem,’ zei Eagle Eye met een fronsende blik. ‘ Ik bedoel onze Jack Sterlington. Die man had een opdracht, misschien niet echt eentje die in ons voordeel werkte, maar hij is wel verraden geweest. Achtergelaten in een vreemd land. Kan je het je voorstellen Ji, bijvoorbeeld jij of ik in New York op een missie en dat je baas of je achterban je laat stikken. Wat zou jij doen? Ik zou op zijn minst woedend zijn, neen ik zou razend zijn dat ik mijn leven in de schaal legde en dat men mij zou laten creperen als het eropaan kwam. Zo werkt het niet! We moeten Yu en Gekko op de hoogte brengen en heel dringend een plan uitdenken om die Jack daar weg te krijgen…als men hem nog niet verplaatst heeft. Om dit uit te vogelen zou Gekko misschien wel raad weten!

 copyright Rudi J.P Lejaeghere