Dichter bij huis - Poet at home

8             Theresa had a difficult time. Her tasks were all kinds of domestic activities as there were preparing meals, repairing all sorts of clothing, washing and cleaning. She was used doing these things, but she never had a boss above her to whom she had to answer for. She knew she could do all these assignments to the perfection, but Kulkadan was impossible. Her new master wasn’t happy with anything. One time she had baked his flesh too long, another time it was too raw. The times he wasn’t happy about his meals, he mostly threw away the dish and food at her head. In this way, the first time he did this, she had caught a blue eye because she couldn’t duck in time. The next time it happened, she was quicker and dodged the dangerous projectile. Theresa was a fast learner.             However, she couldn’t trust the brutal warrior. She tried as less as possible to...

8                               Theresa had het heel moeilijk. Haar opdracht bestond erin om de huiselijke activiteiten zoals het klaarmaken van het eten, de klederen herstellen, wassen en schoonmaken. Zij was die taken wel gewoon maar ze had nooit een meester boven zich gehad aan wie ze zich moest verantwoorden. Ze wist dat ze al die opdrachten tot in de puntjes goed uitvoerde maar Kulkadan was onmogelijk. Haar nieuwe meester was met niets tevreden. De ene keer had ze zijn vlees te lang gebraden, de andere keer was het nog veel te rauw. Wanneer hij dan niet tevreden was over zijn eetmaal, wierp hij meestal schaal met voedsel naar haar hoofd. Zo had ze de eerste keer op die manier een kanjer van een blauw oog opgelopen, omdat ze niet op tijd haar hoofd introk. De volgende keer dat dit gebeurde was ze vlugger en ontweek het gevaarlijke projectiel. Theresa ...

41.             De rest was kinderspel. Ze hadden de slapende Madame Dupont in het busje gelegd. Katarina waakte er op dat men voorzichtig met haar omsprong. Na de harde ondervraging, weliswaar gevoerd met succes, had ze zich wat schuldig gevoeld. Ze wist wel dat de dame in kwestie een boontje had voor de minister waar er sprake van was op de tape, maar dat wou nog niet zeggen dat ze slecht was.             Helmut en Jean-Pierre hadden zonder moeite haar terug weer op haar kamer gekregen, waar zij de rest van haar verdoving kon uitslapen. Jean-Pierre twijfelde er niet aan dat hij de tape in haar nachtkastje zou vinden. Katarina had een meesterrol gespeeld. Hijzelf zou ook door de knieën zijn gegaan bij zo’n ondervraging. Zonder moeite vond hij de derde tape onder een boek dat de dame waarschijnlijk ’s avonds in haar bed las.   ...

            ‘ Doomo Arigato ,’ antwoordde ik. Ofwel was de heer March een kenner ofwel probeerde hij indruk te maken, hoewel ik dit niet in zijn ogen las. Er lag wel een soort van triestheid in die bruine ogen. Een gezichtsuitdrukking die ik van mezelf herkende. Het was de blik van een gekwetste ziel, een blik van een persoon die zopas een dierbare verloren had. Ik nam een slok. Mij smaakte het gewoon naar goed wit wijntje. Een koel biertje of een glas witte wijn waarvan ik achteraf geen hoofdpijn kreeg, voor mij was dit al ruim voldoende. Maar thee was meer mijn ding, daarvan zou ik hem nog wel het een en ander van kunnen bijbrengen. Ik vertelde hem, ondertussen nippend aan mijn ‘Chardonnay’ over mijn ouders en van het onderzoek dat ik en mijn vrienden gestart waren. Gemakkelijk was anders, maar ik voelde dat hij me de tijd liet om me mijn verhaal te laten vertellen.         ...

11             ‘… Is about a woman, forty years old, white and the only case we think cannot be classified under the Akai murders.’             I was in Gerekko Dai’s sanctuary together with Ji Lang and Eagle Eye. After a call with my experiences in the Swift, we had come at his request to his apartment to do some brainstorming.             ‘Why not…?’ Ji Lang asked while he was investigating the high-tech hardware of our host. Eagle Eye, whit his tall figure had put himself down on a long couch so that I set myself down on one of the intelligent seats of Gekko.             ‘The MO was similar, she was found in the proximity of the Catacombs, sliced into pieces, and there were also traces of anesthetic in her body, just like the other cases. But there was no co...

40.             Frau Bertha had moeite nog geld gespaard om deze onderneming te doen slagen. Katarina was haar er heel dankbaar voor. ‘Je bent een echte vriendin, Bertha, ik zal nooit vergeten dat je moeder en mij hebt geholpen.’ Ze nam de Duitse vrouw dicht en kuste haar vriendschappelijk op de wang.             ‘Ach, kind, dat is toch normaal, waar zijn vrienden voor. Maar laten we ons klaarmaken om Thérèse te ondervragen. Onze mannen kunnen hier elk ogenblik aankomen. Heb je jouw apparaatje bij.’             Bertha had Katarina een mondmicrofoon bezorgd die draadloos verbonden was met een omvormer. Deze zou haar stem veranderen in een rasechte basstem en die terug weergeven door een aantal geluidsboxen die in de verhoorkamer waren vastgemaakt. Thérèse zou nooit weten dat zij Katari...