Requiem: Hoofdstuk 15 (2e deel)

            ‘Yukiko,…’ hoorde ik hem zeggen terwijl zijn blik elders was, ‘bedankt!’ Zijn stem trilde. Het zou goed komen, ik voelde het, we zouden hem allen proberen te helpen, met alles die onze macht lag. Hoeveel dit was zouden de volgende uren uitmaken. Trauma’s kunnen zich diep in de ziel van een mens wortelen en wij waren noch dokters noch psychologen. Alhoewel ik vermoedde dat Eagle Eye meer in zijn mars had op dat gebied.

            Ik vertelde Stephen rustig dat ik mijn vrienden had opgebeld en dat zij elk moment konden arriveren. Hij keek me met angstig ogen aan en ik verzekerde hem dat hij van hen niets te vrezen had. Ze hadden allemaal hetzelfde doel voor ogen. Een einde te maken aan de serie moorden.

            Een sein van de deurcamera meldde dat Ji en Jérome waren gearriveerd. ‘Ik laat mijn vrienden even binnen, ik kom direct terug, oké,’vroeg ik bezorgd. Stephen knikte wat verdwaasd en fluisterde ‘Goed,…nog eens bedankt, doe maar.’

            Met het gepaste respect - ik had hen via mijn mobieltje tot in de puntjes de situatie uitgelegd - kwamen Ji en Eagle Eye binnen. Ik stelde hen beiden voor. Zelf Jérome was stil voor zijn normale doen, voor zover ik hem tot nu toe had meegemaakt. Er lag een glimlach op zijn gezicht, maar het was een troostende, begripvolle glimlach als hij Stephens handdruk met zijn beide handen beantwoordde. Ji Lang groette en gaf hem dan de gebruikelijke westerse handdruk.

            Stephen probeerde zichzelf een houding aan te matigen, maar iedereen zag direct dat hij aangeslagen was. Een knock-outeffect had de grote sterke man veranderd in een hulpbehoevend wezen.

            ‘Mag ik je tutoyeren, Stephen,’ vroeg Eagle Eye met zachte stem. Stephen knikte. ‘Ik wil je, maar dan moet je wel volledig meewerken, een soort hypnotische suggestie opleggen. Niets gevaarlijks, maar het is een middel om een omweg te leggen in je persoonlijke beleving van de beelden, een soort verwerkingsmechanisme. Ik zal je vooraf vertellen hoe we dit gaan doen. Ik zal je in een hypnotische slaap brengen. Laat ons vooral hopen dat dit lukt want dit is pas de eerste stap. Wijzelf zullen tijdens de laatste stap van de hypnose de beelden als eersten bekijken.’

            Stephen protesteerde, wat natuurlijk zijn volste recht was. De beelden rond de moord op zijn zus Suzy waren aan hem persoonlijk gericht en  in normale omstandigheden was hij de gerechtigd om deze als eerste in zijn totaliteit te zien. Eagle Eye vertelde hem echter met zachte maar  overtuigende argumenten dat hij nu op dit moment en zonder voorbereiding er niet klaar voor was. Hij dacht echter de oplossing te hebben om Stephen daarbij te helpen. Waar hij vandaan kwam, was hypnose een middel om angsten en waanbeelden te genezen. In vroegere tijden gebruikten medicijnmannen in de Afrikaanse stammen en sjamanen in deze streken dezelfde technieken om getormenteerde geesten te bezweren. Het waren technieken die later door diverse medici overgenomen werden. Soms zelf bij kleinere operaties waren deze procedés heel bruikbaar en effectief gebleken.

            De eerste fase in deze procedure was de inductiefase, zo vertelde Jérome waarbij de patiënt door een voorwerp of attribuut in een soort van trance gebracht werd. Hij vroeg Stephen of hij het wou proberen en of hij dit ook werkelijk wou. Zijn medewerking onder zijn vrije toestemming was voor Eagle Eye blijkbaar van uitzonderlijk belang. ‘Doe maar,’ antwoordde Stephen, ‘bij nadere beschouwing hebben jullie gelijk en is het volgens mij misschien de enige manier waarop ik dit alles ga kunnen verwerken. Ik ben bang als ik die verschrikkelijke beelden verder bekijk, ik de pedalen ga verliezen en knettergek zal worden.’

            Eagle Eye haalde een heel lange veter uit zijn vest en gaf die aan Stephen. Wij moesten ons op de achtergrond terugtrekken en hij verduisterde de kamer zodat de divan waar Stephen op lag het enige punt was waar er nog wat licht scheen. ‘Luister goed naar mijn stem, Stephen,’ sprak hij met een diepe baritonstem, ‘de lange veter in je hand is het middel waarmee ik je in trance zal brengen. Breng er om de 2 à 3 centimeter een knoop in, oké, doe maar, heel langzaam en geconcentreerd. Luister goed naar mijn stem.’

            Stephen begon met de eerste knoop in de veter te leggen. ‘Ja, zo is het goed, met iedere knoop die je legt voel je jezelf wegzakken in een rustige ruimte waar niemand je pijn kan doen. Goed zo, nog een knoop, hoe meer knopen je legt hoe dieper en hoe veiliger je zal voelen.’ Stephen legde knoop na knoop, om de zoveel centimeter. Na een vijftal knopen begonnen Stephens handelingen trager te worden terwijl Jérome op een monotone en hypnotische en suggestieve manier Stephen naarmate de veter door zijn handen gleed verder in een hypnose-inductietoestand bracht. Toen Stephen een vijftiental knopen had gelegd was hij klaar voor de volgende fase.

            Ji en ikzelf hielden bijna werktuiglijk onze adem in en waren zonder het te beseffen onder de indruk van de diepe keelklanken die Eagle Eye voorbracht bij zijn begeleidende hypnotiserende woorden. Ik moest zelfs op een bepaald moment even met mijn hoofd schudden of ik was door de concentratie op de handelingen van Stephen en de stem van Eagle Eye zelf aan het wegdommelen.

            ‘Stephen, luister nu goed. Je zal nu een trap voor je zien. Zie je die?’ vroeg Eagle Eye om te weten of Stephen klaar was voor de volgende stap. Stephen keek wezenloos voor zich uit en knikte. ‘Je moet die trap stap voor stap afgaan, hoe dieper je de trap afdaalt, hoe dieper je in trance zult geraken. Hoe beter je je zult voelen. Kom, zet nu de eerste stap en nog een, steeds maar verder en verder, dieper en dieper…’. Stephens ogen vielen langzaam toe en hij ademde nu veel regelmatiger en dieper. Zijn paniekaanval was op dit moment volledig voorbij.

            ‘Luister nu goed naar mij, Stephen. Je hebt de aanzet gezien naar een reeks verschrikkelijk beelden…’. Stephen begon zich wat onrustig te bewegen waarop Eagle Eye hem direct vroeg om nog een aantal treden lager te gaan, waardoor hij weer rustiger werd. ‘We zullen straks de beelden met je samen bekijken. We zullen dan een kring vormen en met onze handen in elkaar verstrengeld staan en dat zal ons de kracht geven om deze beelden te kunnen bekijken en verwerken, hoe gewelddadig en hoe verschrikkelijk ze ook mogen zijn. We zullen ze samen verwerken, samen in onze kring zullen we sterk en veilig zijn.’

            Eagle Eye gaf hem nog een aantal posthypnotische suggesties mee. Dit kon belangrijk zijn om hem na de sessie, wanneer hij toch nog een of andere ongewenste paniekreactie kreeg, om hem heel vlug weer in een hypnotische slaap te kunnen brengen. ‘Wanneer je het woord ‘Bakongo’ hoort zal je direct in een diepe veilige slaap vallen. Je zal dan op een plaats zijn waar niemand je pijn kan doen. Ik zal je nu bij je hand nemen en we gaan naar je slaapkamer en daar zal je rustig verder blijven slapen en uitrusten tot je vanzelf weer wakker wordt.’

            Onze persoonlijke hypnotiseur nam met voorzichtige bewegingen die ik niet van hem verwachtte Stephens handen vast. Hij trok hem behoedzaam omhoog tot Stephen recht stond en ging dan met zijn arm rond de schouder en zijn andere hand in de hand van Stephen naar de slaapkamer. De ogen van Stephen bleven toe en hij slofte te samen met Eagle Eye naar zijn bed waar hij Eagle Eye hem neerlegde. Stephen draaide zich op zijn rechterzijde en sliep rustig verder.

            Met de vinger op de lippen wees Eagle Eye ons naar de leefruimte gezien wij hem in alle verwondering gevolgd waren. Wij verwijderden ons in stilte, hevig onder de indruk van de kunsten van onze Jérome.

            ‘Ik heb de laatste stappen van deductiefase overgelaten. Wanneer ik deze wel had doorgenomen zou ik het contact tussen mezelf en Stephen verbroken hebben en zou ik hem in een laatste fase weer wakker gemaakt hebben door af te tellen van vijf naar nul. Nu ik dat niet heb gedaan, valt het subject dan gewoon in een diepe slaap waaruit hij dan, als  alles goed is verlopen, zich beter voelend, op een normale wijze wakker wordt. Dit laat ons ook toe om ondertussen de beelden zelf eerst te bekijken,’vertelde Eagle Eye.

            We zetten ons allemaal schrap voor wat zou komen. Ik nam de videostick terug van het tafeltje en stak hem voor de tweede keer klaar voor te lezen in het huisvideosysteem. Het systeem draaide de beelden terug naar het begin en met de koude rillingen en omringd door Ji en Eagle Eye begaven we ons naar het midden van de hel!

copyright Rudi J.P. Lejaeghere