Requiem: Hoofdstuk 28 (2e deel)

.....

            Toen ze beiden na de thee bij Gekko aankwamen was iedereen al present.

Stephen en ik die blijkbaar goed met elkaar konden opschieten, zaten naast elkaar wat te keuvelen over ditjes en datjes. Gekko was druk in de weer zoals altijd met zijn schermen en andere apparatuur die voor hem geen geheimen kenden.

            ‘En…geluk gehad bij het Chashitsu Tuyan?’ vroeg ik terstond aan Ji. Ik las direct de teleurstelling van hun gezicht. ‘Dus niets,’ antwoordde ik in hun plaats.

            Eagle Eye schokschouderde.‘Voorlopig niets. Volgende week komt de dienster terug uit verlof en kan die ons misschien wat meer vertellen over onze mysterieuze theedrinker. Als ze het haar nog maar kan herinneren. Er komt daar nogal veel volk over de vloer.’ Eagle Eye plofte zich in een van de zetels van Gekko dat ik even dacht dat die het zou begeven onder zijn gewicht maar blijkbaar waren Gekko’s zitmeubels sterker dan ze eruit zagen.

            ‘Vrienden…,’trok Gekko onze aandacht. ‘Ik heb een aantal query’s laten lopen op de gegevens die ik in de databanken van de Veiligheidsdienst heb gevonden. Het blijkt inderdaad dat alle moordzaken, buiten misschien enkele die buiten de MO van onze man vallen en we niet zeker aan hem kunnen toeschrijven, één eigenschap gemeen hebben…!’

            Zoals altijd liet Gekko een stilte vallen om zijn verhaal wat meer verve te geven en de spanning op te drijven. Hij laadde een programma en wees op een aantal kolommen en projecteerde de gegevens in de lucht voor ons waar hij ze in een virtueel beeld uitvergrootte en met zijn wijsvinger wees op één grote kolom. ‘Voor bijna alle gevallen geldt het dat zij in de laatste jaren op bezoek waren in de Oude Wereld. Dat is de gemene deler in alle gevallen en volgens mij het punt waarrond al die moorden draaien!’

            Stephen keek verbaasd. ‘Wat heeft de Oude Wereld te maken met de moorden die hier in de Nieuwe Wereld gepleegd worden? Is de man zo rancuneus tegen mijn thuiswereld dat hij al de mensen die op bezoek komen, vermoordt of zit er meer achter? Gekko, heb jij misschien een idee wat er achter deze zogenoemde gemene deler zit?’

            De ict-tovenaar trok zijn schouders op. ‘Je kan natuurlijk aan alles beginnen denken. Ik sluit het idee zeker niet uit dat de moordenaar een vete heeft tegen de Oude Wereld, misschien iets uit de Grote Oorlog, een kind van iemand die gestorven is als gevolg van de fall-out. Maar ik heb het voordeel gehad om al een tijdje over deze dingen te kunnen nadenken en er is ook een andere benadering van deze zaak.’

            Ik wist dat Gekko nu minder zeker was van zijn gelijk. Hij had dan meer dan tijd genoeg gehad om hierover na te denken en ik veronderstelde dat hij een aantal malen sneller en beter redeneerde dan wij allemaal te samen. Misschien had hij zijn ideeën nog niet kunnen toetsen aan de werkelijkheid of misschien miste hij nog een aantal inlichtingen? We kenden elkaar al een tijdje en ik had hem nogal zo bezig gezien.

            ‘Ik heb enkele contacten in de Oude Wereld…Heeft iemand van jullie al gehoord van een organisatie die zich de Weerstand noemt?’ vroeg Gekko.

            Eagle Eye en Ji, zelfs ik moesten ontkennen ooit van zo’n groep gehoord te hebben.

Stephen begon wat te wriemelen alsof hij iets kwijt wilde. ‘Ik heb een paar keer over die groepering gehoord, Gekko. Als diplomaat zou ik moeten zeggen dat dit een organisatie is die onze regering, dan bedoel ik deze van de Verenigde Staten van de Westerse Gemeenschap, het liefst van de aardbodem zou zien verdwijnen. Het is namelijk zo dat zij tegen het chippen zijn van de bewoners van de Oude Wereld en daar alles proberen aan te doen om dit tegen te gaan of zelf te saboteren. In hun voordeel moet ik zeggen dat zij dat proberen te doen zonder mensen te kwetsen of te doden. Alhoewel er bij een aantal gelegenheden toch een paar ongelukken zijn gebeurd die ze in hun reacties hierop betreurden. Wat hebben zij hiermee juist te maken?’

‘Ik ben zeker dat ik gelijk heb omtrent de gemene deler van de gevallen, maar het waarom…? Maar laat ik het anders stellen. Wat gebeurd er met onze mensen die de toelating krijgen om het Westen te bezoeken?’ Gekko liet weer een stilte vallen om ons de mogelijkheid te laten het eventueel zelf uit te vogelen of om zijn woorden te laten bezinken.

Ik kreeg het tegelijk warm en koud. ‘Je bedoelt, dat ze allemaal gechipt zijn, is het niet?’

Gekko knikte bevestigend. ‘Iedereen die voor een langere periode de Oude Wereld betreedt en zeker via de officiële kanalen zoals reisagentschappen en uitwisselingsprogramma’s worden eerst gescreend en worden vooraf vriendelijk doch nadrukkelijk gevraagd hun toelating te geven om bij hun aankomst zich onder begeleiding naar een medische faciliteit te laten begeleiden. Daar wordt bij hen via een korte ingreep de chip ingeplant.’

‘Ik heb toch ook zo’n chip,’ reageerde Stephen verbaasd, ‘waarom word ik dan niet vermoord en zo hebben alle bewoners van de Oude Wereld die hier naartoe komen de kans om vermoord te worden en dat gebeurt ook niet. Sorry dat ik het moet zeggen maar je redenering gaat volgens mij niet op.’

In zijn rolstoel rondjes makend en met zijn wijsvinger zijn vrije hand tegen zijn lippen en duim onder de kin, de lippen wat getuit, zag Gekko er zeer nadenkend uit. ‘Zoals ik al zei heb ik contacten bij de Weerstand. Ik hoop dat ik door mag spreken, Stephen. Je bent diplomaat en ik denk dat nu het moment is om te zeggen dat je mij voor wat ik ga uitleggen niet zal laten vervolgen….!’

‘Vervolgen…?’ Stephen schudde verbaasd zijn hoofd. ‘Waarom zou ik….o ja, vanwege de illegaliteit van de Weerstand. Nou ja, we zitten nu toch met zijn allen in hetzelfde schuitje en we moeten vooruit varen, dus Gekko, neen, wat hier gezegd wordt blijft tussen ons. Ik wil niet de man zijn die onze plannen tegenwerkt. We moeten die schurk of diegene die ervoor verantwoordelijk is te pakken nemen en zorgen dat deze seriemoordenaar gestopt wordt. Dus komaan, wat is er juist met je contact bij de Weerstand?’

Gekko duwde op een aantal knoppen en we zagen een foto van een man waaronder de naam Feliciano Louis Díaz y Garcia stond geschreven. Hij bleek werknemer te zijn met het ICSA. Ik zag Stephen knikken, die vermoedde blijkbaar waar de afkorting voor stond.

‘Wat betekent die ICSA juist, Gekko?’ vroeg ik nieuwsgierig.

‘Dat staat voor International Chip Scanning Agency. Misschien begint het al wat te dagen. Het is de instelling die zorgt voor de aanmaak, verdeling van de chips en ook de  controle van de gechipte mensen in de Oude Wereld.’

‘Ze zijn niet erg geliefd,’ voegde Stephen eraan toe, ‘maar dat is natuurlijk normaal. Het is nu eenmaal een inbreuk op de privacy als men iemand kan volgen door die chip. Maar het vermijdt toch veel ziektes door de signalen die de chip ons doorgeeft wanneer wij in een gevarenzone komen, een plaats waar  de straling nog te  hoog is bedoel ik.’

            Onze gastheer maakte nog een extra rondje. ‘Is dat alles dat die chip doet, Stephen? Weet je dat zeker? Op een chip van die grootte en ik heb er via Feliciano al inlichtingen over gekregen zitten er nog tientallen andere toepassingen waarvan de drager zich niet bewust is…tot het misschien te laat zal zijn!’

            Stephen werd wat bleekjes rond de neus. ‘Ja, als je het zo stelt. Maar blijkbaar moet je nog meer gegevens hebben anders zou je ons niet over de Weerstand hebben gesproken, waar of niet?’

            Het werd een dialoog tussen Stephen en Gekko en wij zaten als tennisfans van de een naar de andere aan het kijken.

            ‘Touché,’ reageerde een grijnzende Gekko. Feliciano is naast werknemer van het ICSA ook lid van de Weerstand. Ik ben al een aantal jaren met hem in contact en ben nogal op de hoogte van het reilen en zeilen van deze organisatie. We wisselen regelmatig info uit. Oké, ik weet het, het is allemaal illegaal, zowel in de Oude of Nieuwe Wereld, maar het is allemaal in functie van het lamleggen van de ongecontroleerde en overmatige inbreuk op de privacy van de wereldburger dat we dit doen. Klinkt misschien allemaal wat bombastisch maar wees maar zeker dat de wereld uiteindelijk beter af is zonder dan met de chip. Feliciano heeft dit stukje technologie persoonlijk getest en op al zijn mogelijkheden onderzocht en heeft vastgesteld dat er naast de functie die Stephen daar zojuist aanhaalde er nog zeker één toepassing is die enorm opvalt. Ik wil een experiment doen die dit zal illustreren als Stephen zich wil als proefkonijn opgeven, gezien hij de enige hier is die zo’n chip heeft…?’

            Stephen trok even verschrikt zijn ogen open maar zei dat hij er geen bezwaar tegen had. Hij wist duidelijk niet dat de chip nog andere doeleinden kon hebben. Gekko wreef in zijn handen en vroeg of Stephen even op zijn superintelligente ligzetel wou plaatsnemen dan zou hij wel zorgen voor de rest. Stephen moest op zijn zij gaan liggen en Gekko plaatste na het aanbrengen van wat gel in zijn nekstreek daar een drietal elektrodes rond de plaats waar de chip normaal gezien werd ingeplant.      

            ‘Dankzij de inspanningen van een ander lid van de cel van Feliciano… mag ik erop nadrukken dankzij de “verleidingstechnieken” van een vrouwelijk lid van zijn groep, hebben zij een bepaalde code kunnen bemachtigen die de chip van elke Westerling kan lezen én nog veel meer. Ik leg later uit wat ik daarmee bedoel. Wees gerust Stephen, het experiment zal je lichamelijk noch geestelijk schaden.’

Na nog eens extra de elektroden te hebben getest via zijn apparatuur stak hij zijn hand op. ‘Hier gaan we dan. Gisterenavond heb ik nog de code van Stephens chip opgevraagd aan onze vriend Feliciano bij de Weerstand en heb hem gelukkig reeds deze morgen doorgekregen.’ Hij tikte een lange alfanumerieke code in en toen zagen we eerst op het scherm een 3D-foto van Stephen met daaronder zijn naam, adres en een uitgebreid curriculum vitae verschijnen. Het volgende scherm was een reeks cijfers die volgens de uitleg van Gekko de coördinaten waren van de locatie waar Stephen zich op dit moment bevond.

Op het volgende scherm verscheen na een paar handelingen van Gekko een beeld dat ons allemaal de wenkbrauwen deden fronsen!

copyright Rudi J.P. Lejaeghere