Versmelting

Jaren die druppelend versmelten,

als een kraan die nooit op toe staat

schrijf ik woorden door de leiding,

vloeiend of haperend kletsen ze neer

van dingen toen ik klein was,

rijden op een fiets te groot,

vallen en mijn knieën openrijten,

onder de tafel stilletjes

mezelf doen verdwijnen,

mijn moeder de krul zien krijgen

wanneer ze me vruchteloos zoekt,

de tijd die rijdt als een trein,

met grote snelheid glijdt hij

mijn seizoenen dichterbij,

van kinderstappen zetten, puberen

en vrijen in de lente,

nu zelf ervaren wat ik

van mijn ouders nooit geloofde,

de regen en de drop van ouder worden,

en later, naar ik hoop met wat vertraging,

het laatste station binnen rijden,

beelden verglijden, woorden versmelten

jaren vergrijzen, achter mij liggen velden

bewerkt, sommige reeds een tijdje braak,

ik ben tevreden, maar ook iets triest

om wat ik straks moet achterlaten.

© Rudi J.P. Lejaeghere

11/12/2015