Het vagevuur der mensheid

Het blijkt dat alle gunsten zijn uitgedeeld,

we doen niet meer aan vriendendiensten,

we volgen pas als we gevolgd worden,

liken met de klik van een knop en niet meer,

we schieten elkaar af

gemaskerd en in de anonimiteit,

we hebben al de huisjes van seks en godsdienst

ontmanteld en in het laaiende vuur gezet

terwijl we terug in de gloeiende as

andere optrekken,

net zo onbespreekbaar,

net zo ondoordringbaar,

hoe gaat het, jij sterveling

zeg ik tegen mijn spiegelbeeld,

S T E R V E L I N G, roep ik,

je woorden zullen zonder twijfel verwelken,

vandaag zal ik enkel gal en vuur spuwen,

er zijn geen rozen meer te vinden zonder doornen,

enkel de zwarte gaten van depressie,

doodsbloemen die mijn energie en hoop opslorpen,

ik slaap de schoonheidsslaap der vergetelheid,

droom mezelf een andere wereld

vol van zijn eigen nachtmerries

waar ik van in paniek wakker schiet

om mij terug te vinden op deze aarde:

het vagevuur der mensheid.

05/12/2015

Dichter bij huis - Poet at home