Dichter bij huis - Poet at home

Herfstimpressies met herfstklanken door Rudi J.P. Lejaeghere

50             Goro Fukamizu had het resultaat in zijn handen en toch kon hij het bijna niet geloven. Daarom had hij het nog dubbel gecheckt. Hij was verrast, alle puzzelstukjes vielen samen en vormden een duidelijk beeld. De eerste stap die hij vervolgens zette, toen hij overtuigd was van zijn analyse, was de transponder van zijn verdachte opsporen. Hij lokaliseerde zijn prooi en ging dan over naar het volgende onderdeel van de procedure.             Met de opmerking ‘DRINGEND’ die hij aan zijn bericht voegde, riep hij alle mensen samen die met de zaak te maken hadden. De nieuwe adjuncten, alle inspecteurs en veiligheidsagenten die hadden meegewerkt in de zaak van de Akai-moorden – al was die titel nu achterhaald- verzamelden zich in de kortste tijd in de vergaderruimte. Met de nauwkeurigheid die hem eigen was, legde hij zijn vaststellingen voor. Er was geen ...

Nu bij LULU uitgeverij te koop voor 5 USD in plaats van 10 USD, Engelse poëzie in solden!!!  Drink je tipsy met Engelse poëzie van Rudi J.P. Lejaeghere 'Really a bargain' (geen verplichting natuurlijk) A Glass of Poetry http://www.lulu.com/shop/rudi-jp-lejaeghere/a-glass-of-poetry/ebook/product-22437672.html Hier een paar uittreksels: A flight full of words ...sentences taken from my lips by the wind, swirling through each other, stringed together in a meaning... A look inside ...I don’t know if it was just a coincidence or less than intention, but without willing I looked inside and saw...   Amen ...in pain, drawn on his distorted face signed by shades on his hollow cheeks the blessing of the cross, his final placein the living world, with his eyes he seeks... Aromatic spell ...Frankincense, patchouli and wild, wild sage, I taste the heaven, the sea and the stage... As the song ...Can I sing a blackbird or a lark in t...

Een stukje emotie!!! A piece of emotion!!!

....             De autobot waarin ze zaten was geen gewone doordeweekse autobot die men gebruikte om naar het werk te gaan of om te gaan shoppen in het weekend. Het was een kunstwerkje van Edmond Foster.  Van buitenaf zou je misschien als enige opmerking kunnen geven dat hij iets groter uitviel dan vele van de voertuigen die men heden ten dage tegenkwam. Hij had een perfecte verhouding lengte ten opzichte van zijn gewicht en stroomlijn, waardoor hij al heel wat sneller bewoog dan het gewone vervoermiddel. Onder de motorkap had onze fysicus ook wat kleine veranderingen aangebracht die het vermogen van zijn vervoermiddel verdubbelde. Het was zijn enige hobby. Het pimpen van auto’s en opdrijven van hun mogelijkheden. Hij had binnenin de cabine allerlei snufjes ingebouwd. Van stereo-installatie tot een bar met koeling voor de champagne. Zelfs een systeem die alle camera’s en radars kon opsporen en probeerde te ontwijken. Edmond Fos...

https://youtu.be/jpwgPsVPOyc Mijn oudste zoon over DFT-Codes. Zie  Stem hier voor Kurt. Bedankt

Ria en ik zijn blij om te laten weten dat onze oudste zoon, Kurt, genomineerd is voor de EOS-pipet 2016, de bekroning voor de meest beloftevolle jonge wetenschapper. Met de link hieronder kan je het artikel van EOS (partner van Scientific American) lezen en kan je voor hem stemmen. Alvast bedankt ook in naam van Kurt http://eoswetenschap.eu/artikel/op-weg-naar-een-gouden-standaard Alvast bedankt ook in naam van Kurt

49             ‘Jack! Wat een verrassing. Mijn God, ik dacht dat je dood was. Men vertelde me dat je aan je verwondingen bezweken was. Schat, wat ben ik blij…’ haar stem stokte toen hij zijn Glock 22 op haar richtte. ‘Wat doe je nu, Jack?’ Ze was verwonderd dat hij bij haar was geraakt. Ze had ondertussen al drie maal op de alarmknop onder haar bureau geduwd om haar veiligheidsmensen op te  roepen. Normaal gezien konden ze ieder moment de deur platlopen en Jack overmeesteren. Maar ze wachtte tevergeefs! Niemand kwam en het bleef stil.             Jack zag haar verbleken en glimlachte. ‘Senator Angela White… “De Witte Engel”, geef toe, niet echt origineel. Mag ik je uitnodigen, Senator White voor een glaasje,’ en hij wees met zijn pistool naar de bar in haar bureau. ‘Voor mij een Chivas…een Original, als je dat hebt, ik denk dat ik iets te vieren he...

To look behind over my shoulder, To see the temporary in the pictures, The flowers and the breakdowns, Forgetting how beautiful, how bad, Too far in the past, The sight is losing ground, The heart so sensitive and weary; Love, the child on his way, No seed the sower spills, The breath hard and sultry, The mouth embraces the lips And scrutinizes and tastes, Eating lips with a strawberry round. How close the ground has come, Days, nights too short, All the roads and dreaming fields, To reflect on, to muse And missing things; To bed down in an arch and curvature, To blow on the little hairs around the bellybutton And the small fluff within Planted, a plan more or less And never evermore so tender. The regret about the impermanence of everything Softly tucked in at night with an eiderdown Of sleep and oblivion Coming out of a little box of the pharmacist Around the corner; Without words and s...

Over de schouder te kijken, Het tijdelijke in de beelden zien, De bloemen en het bezwijken, Vergeten hoe mooi, hoe erg, Te ver in het verleden, Ook het zicht moet wijken, Het hart zo week en moe; De liefde, het kind op weg, Geen zaad verspilt de zaaier, De adem hard en zwoel, De mond omvat de lippen En doorgrond en proeft, Eet lippen met aardbei rond. Nader is de grond gekomen, Dagen, nachten veel te kort, Alle wegen, velden dromen, Overpeinzen, mijmeren En dingen missen; In kromming en welving aanliggen, De kleine haartjes rond de navel Blazen en het pluisje binnenin Geplant, gepland of min of meer En nooit meer zo teder meegemaakt. De spijt om vergankelijkheid die ’s avonds met een deken dons Van slaap en vergetelheid Uit een doosje van de apotheker op de hoek Wordt zachtjes toegedekt; Zonder woorden stil, Enkel maar kijken naar de ogen, Nu pas de kraaienpootjes zien, een lach sluimert nog op h...

This is the last and sixteenth poem in the collection 'Under the Wings of the Raven' In rank the full collection of poems are: 1. Night 2. The Shadows 3. In the Dark 4. A Macabre Dance 5. An Hour Past Midnight 6. Field of Marble 7. The Horseman of the Night 8. A way out of the Night 9. One of the Walking Dead 10. Skeletons Skinned 11. But Sleep...not yet!!! 12. Camera Obscura 13. Werewolf 14. The Quiet after the Storm 15. Lost Soul 16. My last poem This is my last poem, A swan song of only black notes, As always, I’m writing with poisonous thorns And my dark, dark blood, Now more than ever with the end so near. There is no heaven, only a dooming hell, Filled with the obligatory devils and demons, Burning flames, with a consuming fire, Eating away the leftovers of hope in me. I’m crying too late the greedy tears of repentance, Upon the road of my easy intentions, I’m crying my words on a whirlpool of wind, A grandiloque...

Dit is het laatste en zestiende gedicht in de reeks 'Onder de Vleugels van de Raaf' In volgorde is de volledige verzameling van gedichten in deze reeks: 1. Nacht 2. De Schaduwen 3. In het Donker 4. Danse Macabre 5. An Hour Past Midnight (enkel in het Engels) 6. Veld van Marmer 7. De Ruiter van de Nacht 8. Een Weg uit de Nacht 9. Een van de Wandelende Doden 10. Het Klikken van Skeletten 11. But Sleep...not yet!!! (enkel in het Engels) 12. Camera Obscura 13. Weerwolf 14. De Stilte na de Storm 15. Verloren ziel 16. Mijn Laatste Gedicht Dit is mijn laatste gedicht, Een zwanenzang van enkel maar zwarte noten, Zoals altijd schrijf ik met giftige doornen En mijn donker, donker bloed, Nu nog meer met het einde in zicht. Er is geen hemel, alleen een verdoemende hel, Gevuld met de obligate duivels en demonen, Likkende vlammen met een vuur dat verteerd Wat nog rest van de stukjes hoop in mezelf. Ik ween te laat de gulzige tranen...

15. One for all, all for one             Katarina was a bit shaken by the intervention of the mysterious shooter. In her ear, she still heard a sort of ringing. An effect caused by the shot that had wounded her enemy and fired just alongside her ear.             She didn't know if she could call the marksman a foe or a friend. Had this person shot the man to rescue her from an unforgivable mistake or had he another agenda? She heard the wounded man moaning while he tried to drag himself further. He kept his leg meticulously stiff, afraid to bounce into something. She saw he had lost a reasonable amount of blood. The shooter had been right that this man was severely hurt, but he would have to give her some information before she would warn the emergency services. Jean-Pierre's live was a priority.         ...