Requiem: Hoofdstuk 3 (1e Deel)

Hoofdstuk 3 bestaat in een schets van de achtergrond waarin het verhaal zich afspeelt. Misschien niet het spannendste van het hele verhaal, maar wel noodzakelijk om de context van het verdere verloop te begrijpen. Het hoofdstuk zal uit drie delen bestaan, ik heb dit gesplitst om de lectuur wat aangenamer te maken van dit stuk.

3

De scheiding tussen de Oude en Nieuwe Wereld was ontstaan na een lange periode van onlusten en revoltes. Dit was het gevolg van diverse financiële crisissen die uiteindelijk leidden tot een wereldwijde economische destabilisering. Aan de oorsprong van deze financiële recessies lag de inefficiënte controle van de banksector, het ongelimiteerd gebruik van risicovolle kredieten en het misbruik van vertrouwen ten opzicht van de klant. Men had niet geleerd uit de fiasco's van de Europese banken uit de beginjaren van de 21^e eeuw en men bood na enkel decennia in het gareel te lopen weer ingenieuze luchtbellen aan.

Zoals iedereen weet, zelfs een kind, heeft een luchtbel twee eigenschappen. Enerzijds kan ze wondermooie kleuren voortbrengen, een regenboog van kleurrijke beloftes, net zo aantrekkelijk als een gekleurde ballon voor een kind . Anderzijds als een luchtbel open spat heb je enkel lucht over. Deze keer nam de mens uit de straat het niet meer, jan met de pet geloofde niet meer in de beloftes van een zoveelste sanering van de financiële sector, men vertrouwde niet meer in de wetten die de institutionele machten de banken oplegden. De belastingen die men voor de zoveelste keer verhoogde, bleven in de keel van de burger steken. Men slikte voor de zoveelste keer, maar nu spuwde men de hervormingen van de overheid even rap weer uit. Teveel is teveel! De armen werden armer en de rijken hadden een monopoliepositie in zowel de Eurozone als in de rest van de wereld.

Eerst waren er protesten op kleine schaal. Die groeiden echter als een enorme  stroomversnelling in enkele weken uit tot een cascade van dodelijke watervallen die neer kletterden onder de vorm van ongecontroleerde vernietiging en onmenselijk geweld. Wereldwijd crashten de beurzen en werden de banken bestookt door mensen die hun zuurverdiende spaarcenten tevergeefs veilig wilden stellen. In sommige landen braken er bloedige onlusten uit die soms uitgroeiden in bepaalde regio’s tot een regelrechte burgeroorlog.  De bevolking werd  er als gevolg van deze onrust en opstand in een eerste fase al voor een deel uitgedund.

Gewelddadige plunderingen door zowel volwassenen als jongelingen uit alle klassen van de bevolking waren dagelijkse kost. Wat men niet had, stal men. Wat men wilde, nam men. Soms met harde hand! Verkrachtingen, openbare executies zonder proces waren legio en vele keren voor banale redenen. Zowel op regeringsleiders die zich schuldig hadden gemaakt aan misdaden tegen de mensheid als op evenveel onschuldige slachtoffers die  zich toevallig op het verkeerde moment op de verkeerde plaats bevonden. Wetteloosheid was aan de macht en chaos preekte zijn credo.

Regeringen werden omvergegooid. In sommige landen schaarde een deel van het leger zich aan de kant van de bevolking. Er werd gevochten met conventionele wapens maar her en der werd er in een groeiende waanzin enkele keren op een knop geduwd en steden verdwenen van de aardbodem alsof ze nooit hadden bestaan. Tsunami's overspoelden de laaggelegen landen. Wie op zeespiegelhoogte woonden of hoger waren vogels voor de kat. Wanneer het geweld van het water wegtrok was het vasteland een groot kerkhof. Naast deze reactie van de natuur op de inslag van de kernbommen was er ook de fall-out die zorgde voor een decimering van de bevolking. De overbevolking in China was in een paar maanden opgelost. Het dodelijk gevolg van de bombardementen zorgden voor een massa aan slachtoffers. De fall-out zorgde voor de rest van de doden. Voor hen was het een langzame en pijnlijke dood. In een groot deel van de wereld ontstond er een nucleaire winter!

Uitgebreide zones werden in quarantaine geplaatst en men liet de overlevenden aan hun lot over. Uiteindelijk overleed een groot deel aan de gevolgen van de straling of simpelweg aan ontbering. Het was de hel op aarde,  de duivel was aan de macht en zijn rijk groeide zienderogen.

Maar net zoals ettelijke malen tijdens de evolutie van de mens waren er nog enkelingen met wat gezond verstand, ook individuen die wegens het experimenteren met speciale medicamenten en injecties deels immuun waren voor de straling of simpelweg geluk hadden. Mensen die zich in de nasleep van de verwoestingen te samen voegden in kleine groepen, nieuwe gemeenschappen vormden en uitgroeiden tot nieuwe naties.

Dit gebeurde zowel in het Westen als in het Oosten. Er was een periode die men de ‘Tweede Koude Oorlog’ noemde, een periode van wantrouwen en onbegrip tussen beide zones en zoals gewoonlijk werd de schuld van de verwoestingen steevast bij de andere partij gelegd.

De kaart van de wereld werd opnieuw ingekleurd. Als gevolg van de nucleaire aanvallen waren er aardbevingen, erupties van nieuwe en oude vulkanen, grondverschuivingen en er werden zelf nieuwe eilanden geboren. Waar men vroeger tussen China en Japan de Oost-Chinese zee als deel van de Grote Oceaan als natuurlijke grens had, waren deze naties nu verbonden. De tektonische platen hadden de zeebodem tussen deze twee naties naar omhoog geduwd en nu waren de twee staten over land verbonden. China was qua bevolking door de nucleaire uitspattingen zo uitgedund, dat naast de mensen die uitgeweken waren naar Korea of Japan, er niet veel overbleef van de wereldmacht die zij vroeger waren. De lokale geschillen uit de 21^e eeuw rond de oliebronnen uit deze zone waren nu een van hun minste problemen.

Waar men in de 15^e eeuw Noord- en Zuid-Amerika de naam de Nieuwe wereld had meegegeven wegens de ontdekking door Europese ontdekkingsreizigers van deze nieuwe contingenten was dit nu in het jaar 2112 juist het tegenovergestelde. Na de Grote Oorlog zoals men het conflict had genoemd, likte de bevolking van de Nieuwe Wereld in het Oosten als de Oude Wereld in het Westen zijn wonden. Het werd een tijd waar een sfeer heerste van onherstelbaar wantrouwen. Er waren kleinere conflicten en wederzijdse verwijten. De ene partij legde bij iedere confrontatie de schuld sowieso bij de andere partij. Zo gingen er vele jaren voorbij zonder dat er enige toenadering kwam tussen de twee werelden.