Dichter bij huis - Poet at home

……..             Joeri en Nikolaj waren twee geblokte, niet al te grote Russen. Ze waren uitermate gespierd niettegenstaande hun kleine gestalte. Over hun schouders, armen en rug liepen kleurrijke tatoeages. Iléna wist dat ze voor geen kleintje vervaard waren. Ze hadden in hun loopbaan voor menig moeilijk probleem gestaan en steeds hadden ze de juiste oplossing gevonden. Hoewel die ene keer, waar ze in een hoek gedreven waren door een boze eigenaar van een huis waar ze binnen op zoek waren naar vertrouwelijke documenten was een ander verhaal. Hadden ze toen iets over het hoofd gezien? Noch Joeri noch Nikolaj zweerden erbij dat ze alle veiligheidssystemen hadden uitgeschakeld of omgeleid. Misschien was de man een lichte slaper of had hij een supergoed gehoor. Gelukkig deze keer was het salvo uit een uzi voor hen bedoeld, niet raak geweest. Die keer was dat enkel door hun tegenwoordigheid van ge...

53.The recovery             The time during the funeral meal seemed an eternity to Katarina. She knew a lot of people had come from far to pay their last respects and to extend condolences to her for her loss. She couldn’t just sneak away. She wasn’t wired like that. Despite she had a splitting headache, she kept playing her role and thanked everybody personally for coming.             Finally, the last couple had left and she was together with Cecile alone in the hall where the meal had taken place. ‘Thanks for your support, sis. I couldn’t have coped with it.’             Cecile took her close in her arms for a moment. There was no need for words, they knew what they felt for each other and the loss they shared.             Kata...

A Glass of Poetry You now can buy a collection of my poems in English in e-book format. I hope you like the cover and here's the link to follow, if you want to have 30 of my best English poems in your e-book library. For the democratic price of 9,99 $ it can be yours today. Just copy/paste the link below in your browser to find my e-book https://www.lulu.com/shop/search.ep?keyWords=Rudi+Lejaeghere&type= or push on logo here below Now that you have found the place to buy this book, in a few minutes this e-book can be yours. Thanks for your interest in my writings. Enjoy the reading Rudi J.P. Lejaeghere

I’ve seen them all and even more, the pale bleached bones, even those of the children, they didn't spare,   silently the hollow skulls were staring, desecrated, empty and orphaned, their teeth bare in fear for what the flesh had promised, for what has been I grieve, never has tomorrow been so dead, as in my dreams I cry for the innocence and the red of the blood they shed I pray before the cross in agony.  © Rudi J.P. Lejaeghere 23/11/2015

Ik heb ze allemaal gezien, de wit gebleekte beenderen, zelfs deze van de kinderen, niets werd mij nog ontzien, stil staarden holle hoofden ontheiligd leeg verweesd, hun tanden bloot bevreesd voor wat het vlees beloofde, voor wat geweest is treur ik, nooit was morgen ooit zo dood, als in m'n dromen ween ik, om de onschuld en het rood van hun gestorte bloed bid ik aan het kruis in stervensnood. © Rudi Lejaeghere 23/11/2015

Barbed wire and tangled words are pinning down my reflections between the dream and reality they have edged the borders in the black earth with the blunt end, the spade has cut the worms in smithereens, I see the pieces just like dementing fingers crawling and groping around on an exploration for the stableness of the abyss along my rickety house of cards, the blood from my opened veins is shooting as a red flare through my pen, slamming roses and thorns out of my head, I still know the dawn behind the horizon, shall I be able to see the sun rising before I've bled to death? © Rudi J.P. Lejaeghere 23/11/2015

Schrikdraad en woordenkluwens pinnen mijn spiegelingen vast tussen de droom en werkelijkheid, men heeft de grenzen afgekant, in de zwarte aarde met de botte zijde heeft de spade wormen door gekapt, ik zie de stukken als dementerende vingers rondkruipen en tasten op zoek naar de vastheid van de afgrond naast mijn wankele kaartenhuisjes, het bloed uit mijn geopende aderen schiet als een rode vuurpijl door mijn pen en knalt rozen en doornen uit mijn hoofd, ik weet de morgen nog achter de einder, zal ik de zon nog zien rijzen voor ik uitgebloed ben? © Rudi J.P. Lejaeghere 23/11/2015

She's a real music star!!!

35             ‘Sorry, Ji,’ zei de dokter tegen zijn vriend, ‘Hij is in coma gegaan. Ik kan hem lichamelijk de zorgen geven die hij nodig heeft, maar ik vrees het ergste. Het bloedverlies en helaas heb ik inderdaad kunnen constateren zoals uw vriend suggereerde, dat hij beginnend gangreen heeft. Het heeft hem zozeer verzwakt dat ik vrees voor zijn leven, als we niet direct reageren. Ik moet dringend een ambulance-eenheid verwittigen.’             Stephen en ik stonden erbij als uitgeschud. We hadden deze man maar een paar momenten bij bewustzijn gekend. Hij was blijkbaar een pion in het raadsel rond de moorden en de opdrachtgevers. Zover was Stephens en mijn gedachtegang al geraakt. Op dit moment zouden we niets meer te weten komen waarom die man aan hun deur stond en wat zijn rol in het geheel was. Zoveel was zeker, hij kende Stephen en hij had een bo...

52. The funeral A week later…             It was a sad day. The funeral was even more overshadowed by the drizzly rain which gave his own accent at the sorrow of all the persons present. Katarina had no tears left. She had cried and mourned the whole week. It shouldn’t have ended this way. Her glance wandered over the oak coffin, spattered with raindrops. Upon the light-brown coffin, there was a bouquet of red roses. Katarina didn’t know why she liked the color red so much. It was the color of blood, the blood that was shed. Nonetheless, she hadn’t chosen for the white lilies like the salesgirl from the flower shop had suggested.             She looked with tired eyes around her. A lot of acquaintances and friends had come to pay their last respects. She knew everybody and would personally thank them for their support. It was the leas...

Dear readers, members of Facebook and Twitter, Can I ask a little favor of you, readers of my poems, and stories, in particular, my story 'The Woman in Red'. I've posted this story, at least some chapters, on a new website 'Inkitt' and this for a contest. If you liked reading this story here, can you give me your vote on this website. I still have no votes at this moment (just posted). You just have to look for me (now I'm on the 160 st place) and push the button on the bottom to show more and find my story. You can give me your vote pushing the little heart on the left side of the summary. Thank you very, very much. http://www.inkitt.com/nanowrimo or http://www.inkitt.com/nanowrimo?sort=latest Rudi J.P. Lejaeghere

O M G Oh my God, The first words that come to my mind When I see those horror images That have plunged France into mourning I pray every day for my family to be safe, Today I feel guilty because I didn’t pray for them who have died in Paris. Where were you, my God? I’ve learned as a young boy you’re everywhere. Where were you on Friday the thirteenth? How can you allow this to happen? Have we deserved this? Are we not worthy anymore? Are we to busy with ourselves, Pushed by financial gain and power? How do I place this? How do the brother, the sister and the family, The friends of the dead can give it a place? Where were you my God, why have you left us? © Rudi J.P. Lejaeghere 24/11/2015 

O M G Oh mijn God, De eerste woorden die bij me opkomen Als ik de horror beelden zie Die Frankrijk in rouw hebben gedompeld. Ik bid iedere dag omdat mijn gezin zou veilig zijn, Vandaag voel ik me schuldig omdat ik Niet voor hen die gestorven zijn in Parijs heb gebeden. Waar was je, mijn God? Ik heb als jongen geleerd dat je overal bent. Waar was je op vrijdag de dertiende? Hoe kan je toelaten dat dit gebeurt? Hebben wij dit verdiend? Zijn wij je niet meer waardig? Zijn we veel te veel met onszelf bezig, Gedreven door winstbejag en macht? Hoe moet ik dit plaatsen? Hoe moet de broer, de zus, ouders en familie, De vrienden van de doden dit een plaatsje geven? Waar was je mijn God, waarom heb je ons verlaten? © Rudi J.P. Lejaeghere 14/11/2015