Requiem: Hoofdstuk 18 (1e deel)

18

           

            De senator was nog laat aan het werk. Ze had juist nog op haar uurwerk gekeken en zag dat het bijna middernacht was. Nog een half uurtje had ze zichzelf beloofd. De tijd na de kantooruren vulde ze meestal met het lezen van de rapporten die haar via gecodeerde mail toegezonden werd vanuit De Kelder. In een ver verleden was ze ooit gehuwd geweest, maar dat was de grootste misstap die ze in haar leven had begaan. Men kon geen twee heren dienen en absoluut geen twee minnaars. Zeker niet als de eerste een lieve man was, die verwachtte dat ze tenminste een aantal avonden per week thuis was. Deze echtgenoot eiste ook nog even als het kon of ze met hem die avonden dineerde terwijl ze de lasten van haar dagelijkse taak van zich afpraatte. Ze had geen spreekbuis nodig voor haar problemen. Zo’n man moest het op alle vlakken afleggen tegen haar allergrootste hartstocht. Haar meer dan aantrekkelijke en verleidelijke job die haar enige en echte liefde was! Neen, in haar leven was er geen plaats voor een echtgenoot. Gelukkig maar was haar korte huwelijk kinderloos gebleven.

            Ze opende via het aantoetsen van de inbox op haar geprojecteerd computerbeeld een versleutelde mail die juist binnen kwam. Na decodering zag ze dat het een mail was zonder aanspreking. Daaruit wist ze dat het bericht van Jack Sterlington kwam.

           

Stephen March heeft contact gelegd met het trio Yukiko Mitsukai, Ji Lang en Jérome Shumbwa alias Eagle Eye. Michael heeft hen een videostick in handen gespeeld met beelden van de doding van Suzy Chang.

Dit was een stap die hij zonder onze inbreng persoonlijk heeft gezet. Volgens onze informatie valt dit volledig buiten de doorgegeven instructies. Ik vraag mij af of hij op eigen houtje aan het handelen is? Is dit medisch, lichamelijk of technisch mogelijk na zijn operatie? We hebben de voorbereidingen op deze eigenzinnige stap van Michael ook niet via de ‘link’ kunnen oppikken.

Kan het zijn dat er in Michaels brein boodschappen door ons onbekende of nieuw ontstane neurotransmitters worden doorgegeven, zodanig dat hij naast de persoonlijkheid die door ons is ingeprent er een tweede persoonlijkheid is ontstaan of aan het ontwikkelen is? Een soort schizofrene persoonlijkheid? Wilt u dit probleem aan de bevoegde personen voorleggen? Als Michael ontspoort loopt volgens het team de missie gevaar!

J.S.

            Allemaal pertinente vragen van Jack. Dit was inderdaad op zijn minst onrustbarend nieuws. Ze kon rekenen op Jack dat hij bij het minste probleem haar direct inlichtte. Iedere dienst die in de Kelder werkte, moest zich via de verantwoordelijke rechtstreeks tot haar richten. Hoe min de verschillende delen van het geheel met elkaar in contact kwamen, hoe minder ze het gehele plaatje zouden snappen. Jack kon deze mail direct aan doctor Philip Collins hebben gezonden maar hij wist dat dit tegen haar regels was. Zij las de mail nog eens goed door.

            Het brein was een ingewikkeld ding en hoeveel haar wetenschappers ook beweerden ervan af te weten, steeds bleek dat men op het gebied van de neurologie bij een mens voor verrassende feiten kwam te staan. Michael was niet de eerste geweest. Niet dat ze dat aan Jack had verteld. Waarom zou ze? Jack was een uitstekende kracht, maar ook een middel, die haar diende wanneer zij het nodig achtte. Ze glimlachte even om de dubbele bodem in haar gedachte. Jack was naast een voortreffelijke werkkracht tevens de gepaste minnaar en wat vooral belangrijk was, hij stelde haar geen persoonlijke vragen. Toch niet op het gebied van hun verhouding. Maar ze had geleerd dat vele geheimen niet zo geheim meer werden wanneer twee mensen met elkaar sliepen. Zij zou nooit die fout maken. Liefde en werk bleven strikt gescheiden.

            Michael was de zeventiende proefpersoon geweest. Hij was de eerste die uitermate goed op de operatie en de nabehandeling had gereageerd. De eerste tien gevallen waren ofwel knettergek geworden of waren na de operatie niet meer dan levende planten die men met een slabbetje en vloeibare voeding in leven zou moeten houden. De andere zes bleken niet altijd betrouwbaar of zelfs onhandelbaar. Nou ja, vooruitgang zonder af en toe een fiasco was onmogelijk. Mislukkingen verdwenen daarna spoorloos. Ze had deze opdracht zelf gegeven en er geen minuut minder om wakker gelegen. Zij besteedde er verder geen enkele aandacht meer aan. Dan hadden de wetenschappers in samenwerking met het medische team in een volgende fase het procedé verfijnd en bij Michaël hadden ze uiteindelijk hun doel bereikt. Een mens met een brein dat ze van op afstand konden sturen. De menselijke robot van de toekomst was werkelijkheid geworden.

            Het was een beetje God spelen, besefte ze zonder schaamte. De macht om iemand zo in de hand te hebben was verslavend. Ze had gevraagd om nog verdere onderzoeken te doen om dit op grotere schaal te kunnen toepassen. Een leger dat ze kon sturen zoals ze haar persoonlijke autobot programmeerde. Dat was pas de echte ‘Macht’ met een hoofdletter. Maar dit bericht kon alles in de war sturen. Hoe was dit nu na al die tijd nog mogelijk?

            Zonder nog veel tijd te verliezen stelde ze een mail op voor het hoofd van het team Collins

           

Dr. Collins,

Gelieve zonder verwijl de huidige gegevens van Michael te vergelijken met deze die we in ons bezit hebben van na de operatie en deze van zijn eerste jaren in de Oude Wereld. Zijn er anomalieën in  deze vergelijkende analyse? Er is reden om te geloven dat op dit moment onze controle over het proefobject geen 100 % meer is. Wil dit dringend bekijken en oplossing te zoeken hoe we dit kunnen bijsturen. Ik hoef er niet bij te zeggen dat dit uiterst dringend is en dat ik liefst de resultaten ‘gisteren’ al in mijn inbox had ontvangen.

            Ze tekende met haar codecijfer, versleutelde het bericht en met een beweging van haar wijsvinger op het geprojecteerde bericht werd de mail verzonden. Normaal gezien zou doctor Collins binnen het uur achter zijn bureau bezig zijn met zijn nieuwe opdracht. Dat zou ze nog wel checken en het zou best zo blijken te zijn of er zouden koppen vallen.

            Haar half uurtje was rap voorbij gevlogen. Ze keek naar haar agenda. Morgen had ze afspraak met Senator George Halding, iemand die ze onder haar politieke vrienden rekende. Moest Halding iets te weten komen over wat ze allemaal buiten de politieke wandelgangen uitspookte zou de vriendschap waarschijnlijk van korte duur zijn. Vandaag hield ze het voor gezien en vertrok in een geïrriteerde stemming naar huis.

……..

copyright Rudi J.P. Lejaeghere

03/04/2015