Dichter bij huis - Poet at home

34. A dramatic love story             They would go with the TGV to Berlin. Katarina had bought the tickets on the internet and had printed them out with Cecile’s printer. After saying goodbye to her sister, they left in a taxi to go Paris, where they would make a nine-hour trip to Berlin. Frau Bertha had promised to fetch them by her chauffeur.             When they were sitting at their places in the high-speed train compartment Jean-Pierre began to think this adventure could be more dangerous than their experience with the hypnotist.             ‘I’m not altogether happy with it, Kat. That lady is very important. I hope we don’t get into trouble. Maybe it’s just a tape we want to take from her, but these Germans don’t laugh about the security of their VIP’s.    ...

You know what you will see? Between those burned bridges and all your sunken ships as usual bloodthirsty sharks meander. Distrust swims crisscross in the midst of a school of piranhas biting themselves, cutting as a knife, in the calves of all those bygone days. It was a time that you learned to keep your head up trying not to sink again and again drinking the cup of gall that they spouted. A not faltering willingness to conquer the stream as a salmon, to avoid as a fragile fly the strikes of the flyswatter, refining your stealth mode to vanish into nothing at all, to disappear completely of their radar. Put you GPS on straight ahead, concentrate on the friendly voices that will guide you, explore the road.   Don’t deviate. Let the leeches slime on the side of the road the rats and the wolves will find them, recognize them as their own to devour. The nails of your coffin are by no means ...

Je weet toch wat je zal zien ? Tussen die verbrande bruggen en al je gezonken schepen meanderen zo als gewoonlijk bloeddorstig de haaien. Wantrouwen zwemt kriskras tussen een school piranha’s die zich snijdend als een mes bijten in de kuiten van al de voorbije dagen. Het was een tijd dat je leerde bovenblijven om steeds weer te zinken, telkens weer opnieuw de beker met de gal drinken die men spuide. Een niet versagende wil om als een zalm de stroom te overwinnen, als een kwetsbare vlieg de klappen met de mepper te ontwijken, je stealth modus te verfijnen om in het niets en alles op te gaan, volledig van hun aarde te verdwijnen. Stel je gps op verder en vooruit, concentreer je op de vriendelijke stemmen die je geleiden, de weg verkennen. Wijk niet af. Laat de bloedzuigers slijmen aan de kant van de weg de ratten en de wolven zullen hen vinden, als een van hen herkennen om te vers...

The goodbye and speaking of it words that stumble over lips and are slipping away with the high tide in the swallowing down the curves of my throat sentences without a verb me you dear, but do know maybe for the last time even if it was for the first intensively sensitive like guitar music or  homesickness it sings in me like the strings of friendship far over the border it tastes like a song without understanding the feeling of silence and still so much to say that day and now remembering it again. © Rudi J.P. Lejaeghere 10/10/2014

Het tot ziens en uitspreken  woorden   over       de      lippen struikelen wegglijden met het hoogtij in het slikken het slippen in de bocht van de keel de zinnen zonder werkwoord ik jou  graag, maar weet misschien voor het laatst al was het voor het eerst intens gevoelig als gitaarmuziek of heimwee het zingt in mij op de snaren van vriendschap ver over de grens het smaakt naar een lied zonder het begrijpen voelen zwijgen en toch zoveel het allemaal zo zeggen die dag en vandaag weer herinneren. © Rudi Lejaeghere

.......... ‘Mijnheer March, zoals u al zegt, onze belangen lopen parallel. Ik zondig zeker tegen minstens tien hoofdregels van de code van de Veiligheidsdienst maar ik ‘zal’ u de tekst laten lezen die op het papiertje stond. Het is niet omdat ik bang ben van de macht die u kan uitoefenen, trouwens als u spoorloos zou verdwijnen en ik verklaar u niet meer gezien te hebben sedert onze ontmoeting in het mortuarium zou er hier in Sanctuary geen haan over kraaien. Er is niemand die weet dat u hier bent, Mijnheer March! Dus ik zou u aanraden om voorzichtig te zijn als u een krachtmeting met mij wilt aangaan.’ De hoofdinspecteur wilde zijn gezicht redden en wilde tonen dat hij evenveel macht had als Stephen March, misschien zelfs meer.  ‘Maar niet gezeverd, Mijnheer March, ik wil dat beest van de straat,’ vervolgde Norino Vastai. De veiligheid van de burgers is mij een persoonlijk risico waard en ik zit in tijdsnood. Zie je, ik stel mij kwetsbaar op. U...

16                           Charles Stone had thought a lot already if he would be worthy of the ring. If it came to the point that the ring gave him the well-known allergy, he had to figure out a way to mislead the people. He knew his father’s brother, King Conrad, hadn’t liked him. It never had been well between him and the old King. He just couldn’t imagine that this sentimental old man didn’t see he was the right man to follow him up. Better even than King Conrad himself. The man had too much sympathy for the ordinary people. His audiences had been a succession of giving presents at his people. It was the people who had to serve the King and not otherwise.             Charles Stone was really convinced that the land could only benefit by having a King who ruled with a strong and stern hand. No empathy fo...

16             Karel Steen had zich al dikwijls afgevraagd of hij de ring zou waardig zijn. Als het zover kwam dat de ring hem de gekende allergie gaf, zou hij er iets op moeten vinden om het volk om de tuin te leiden. Hij wist dat zijn vaders broer, Koning Konrad, hem niet graag had. Het had nooit goed geboterd tussen hem en de oude Koning. Hij kon zich gewoon niet inbeelden dat die oude sentimentele man niet kon inzien dat hij de juiste man was om in zijn schoenen te treden. Beter zelf dan Koning Konrad zelf. De man had veel te veel sympathie met het gewone volk. Zijn audiënties waren een aaneenschakeling geweest van geschenken uitdelen aan zijn volk. Het volk moest de Koning dienen en niet omgekeerd. Karel Steen was er rotsvast van overtuigd dat het land enkel en alleen baat kon hebben aan een vorst die regeerde met sterke en strenge hand. Geen medelijden voor mensen die het land enkel en alleen maar armer maakten. Daa...

I’m startled by the light and flashing, for a moment it’s very bright and clear as if the dark was swallowed, I see it fine now in this head of mine, keeping my breath up I still count and shrink by the unexpected, the outbreak of a cracking thunder, in my ear beats fiercely a hammer, the roof groans under the hauling and the wildly shaking of the wind, my heart is imitating the batter and as a fool gets out of whack, so it bangs too hard and it also whips, hail is jumping out of the gutters, the water pours with streams out of my eyes, the fear is flowing, the trees bent humbly for the squalls, some won’t do and crackle in shatters, from branch and leaves undressed, the naked truth so close and near,                                                           ...