Bloeddorst: Proloog

BLOEDDORST

Rudi J.P. Lejaeghere

PROLOOG

Hij liep tussen het landschap dat hij zelf op een bepaalde manier had veranderd. Blijkbaar drong de waarheid nog niet tot hem door. Terwijl hij rondom hem keek, vloeiden de beelden zijn bewustzijn terug binnen. De kleur echter sijpelde maar stukje bij beetje op zijn netvlies door. Eerst had hij gedacht dat het zwarte vlekken waren. Poelen van zwarte olie, spatten van sabelkleurige inkt op de stenen rondom hem.

Het was daarom ook dat hij niet verwonderd was dat zijn handen, zijn armen tot aan zijn ellebogen dezelfde tint hadden. Toen pas ontdekte hij ook de metaalachtige geur die zijn neusgaten prikkelde. Hij rook aan zijn handen. Dezelfde geur hing als een onzichtbaar kleed aan zijn lichaam. Metaal, vertelden hem de synapsen in zijn brein, je ruikt het koper in het bloed.

Bloed…? Zijn hart sloeg plots twee versnellingen rapper. Zijn adem probeerde deze lichamelijke toestand te imiteren en toen kwam alle kleur terug in de wereld.

Hij stond midden in een poel van uitgespat bloed. Zowel links of rechts van hem, zowel voor of achter hem, rondom zijn as draaiend zag hij afgerukte ledematen. Armen, benen en stukken van torso’s. Lichaamsdelen die hij nauwelijks herkende, sopten onder zijn voeten.

De rotsen in zijn nabije omgeving waren beklad met bloedrode vlekken, striemen en spatten. Het was alsof iemand in een onbegrijpelijke taal erop had geschreven. Een bloedig verhaal dat sprak van pijn en marteling, van onbeschrijfbaar lijden. Een spoor dat zich als een bomkrater rond hem verspreidde, een middelpunt van vernietiging waarvan hij het middelpunt was.

Een onbeschrijfelijke paniek vulde zijn hart en de vloeistof die in zijn aderen liep en dezelfde kleur had als zijn omgeving, stolde bij het zien van dit menselijk slachtafval. Hij voelde de bitterheid van de oprijzende gal reeds in zijn keel. Zijn eerste reactie was walging, maar daarna ontwaarde hij een voldaan gevoel in zichzelf. Iets in hem had bewondering voor die kleur, voor de chaos van de verspreidde brokken vlees die nog natrilden van het leven.

Zonder dat hij het besefte, likte hij opgewonden zijn lippen af. De smaak was niet te beschrijven. Er vloeide een kracht door hem die hij nog nooit had gevoeld. Hij proefde het zoete en de sterke smaak van wat hij had gedronken. Zijn maag protesteerde niet meer, een vol en volmaakt gevoel gleed als een innerlijke warmte door zijn lichaam. Hij kon het voelen en het groeide vanuit zijn buik naar zijn armen en zijn benen. Tenslotte ook naar zijn hoofd en alles werd klaarder.

Hij ontdekte kleuren en de geheimen van hun diepte en hun tientallen tinten die hij voordien nooit had gezien. Alles was zo helder en sterk omlijnd. Toen hij de kleine mestkever hoorde kruipen links van hem tussen het gras en verstond wat de rat aan het knagen was in het nabije riool wist hij het.

Nooit zou hij nog dezelfde zijn. Nooit zou hij de dingen zien of horen zoals ze vroeger waren: grijs en zonder leven, saai en ongekleurd. Zijn lichaam openbaarde hem een andere wereld. Zijn ogen waren opengegaan en nu pas zag hij werkelijk wat er rond hem gebeurde.            Daarvoor zou hij nu iedere dag van zijn verdere leven voor vechten, strijden en zelfs doden. Het was een roep die hij in zijn hart voelde, het was een drang die hij voelde kloppen in aderen die als dikke koorden over zijn armen liepen. Het was een smaak en geur die hem bovenal wild maakte, het was beter dan liefde of pure lust.

Het was een roep die hij moest beantwoorden. Het was het bloed dat riep en hij schreeuwde met al zijn kracht die hij nu bezat, terug. Het was een alles verzengende bloeddorst die hij steeds weer zou willen verzadigen. Het was het enige waarvoor hij verder wou leven.

            Wie hij ooit geweest was, had geen belang meer. Het stelde niets voor omdat hij nu iets anders was, iemand anders. Sterker, vlugger, mooier en gewoon beter in alles wat hij ooit voordien was gedaan. Hij wist dat hij voordien Daniël Ainsworth heette. De klank alleen deed hem al walgen. Hij zou met alles breken wat hem ooit maar herinnerde aan zijn vorig bestaan. Vanaf vandaag zou hij door de wereld gaan als iemand hij die heerst door het bloed. Vanaf vandaag was zijn naam…Vladimir Sango!

© Rudi J.P. Lejaeghere  15/12/2014