Dichter bij huis - Poet at home

23 De heer Daiki Ayumu was uiterst tevreden. Hij had een aardige bonus binnengerijfd met de verwisseling van de inhoud van het kluisje van Kathy Chang. De persoon die hem dit had gevraagd, had hem eerst de helft van een dikke bundel bankbiljetten toegestopt als gevarenpremie en de rest nadat hij de inhoud had verwisseld door de videostick. Gezien de aanzienlijke financiële inbreng van zijn opdrachtgever stelde Daiki zich geen vragen. Hij droomde al zo lang van een reis naar de Oude Wereld, naar het land waar eeuwen terug ooit nog cowboys en indianen hadden gewoond. De Grand Canyon zien en dan sterven. Of misschien toch ook eerst nog de Niagara watervallen en Yosemite National Park, Death Valley, Rocky Mountains en de Everglades en nog zo veel meer. Een natte droom! Vele Japanners hadden diezelfde droom, maar weinig waren er na de Grote Oorlog ooit geweest. De selectie, ondanks de toenadering, was nogal streng maar daar maakte hij zich geen zorgen over. De ko...

55. Een maand later…             Katarina had het zwaar gehad in de weken na het bezoek aan de Generaal. Haar woede tegenover de man die haar moeder de dood had ingejaagd, had haar nog net recht gehouden. Noch Cecile, noch Katarina hadden hun moeder willen bezoeken toen ze opgebaard lag in het mortuarium. De tweelingzusters wilden beiden het beeld bewaren die ze hadden van hun moeder toen ze nog leefde. Ze hadden op dat moment op aanraden van de Generaal ook geweigerd om kennissen toe te laten haar nog te bezoeken omdat het onderzoek nog lopende was.             Jean-Pierre was ondertussen goed hersteld. Iedere dag won hij weer iets aan kracht bij en met hulp van een gerenommeerde fysiotherapeut kon hij zijn lichaam weer gebruiken zoals voor de schotwonde. Hij probeerde zijn vriendin op te beuren en zocht verschillende dingen om haar wa...

29. Seduction in red             Katarina looked enchanting. She had told Jean-Pierre that they had to dress very stylish to obtain the first tape. He looked at her and remembered the woman in red who had seduced him on the dance floor. She wore a long evening dress in the brightest red you could imagine. Katarina showed her clothing acting as a model on the catwalk. While she was parading around him, the moment, she turned he saw there was a long split in the front of the dress. He saw two beautiful long legs and her feet put in black and red pumps that went hand-in-hand with her outfit.             ‘You are very beautiful. Red looks good on you. But you know that already, don’t you,’ Jean-Pierre decided when he saw the playful smile on her face. On the front side, the dress had a deep low-cut while the fabric on her back just existed of two small straps that cros...

19                         Philip couldn’t believe it and still it stood in black and white before him. There was formed new brain material on some neurons. New dendrites in Michael had made new connections with other cells. That didn’t happen normally. This was certainly not a case of schizophrenia but rather a case of DID or ‘ Dissociative Identity Disorder ’. There hadn’t been signs of an acute psychosis or even longer moments of more quiet psychoses. After all, they would have noticed that in an early phase because normally schizophrenic behavior demonstrates itself between the fifteenth and thirtieth year of one’s life. However, the senator spoke about recent facts. Before that, Michael had always been a toy dog, one that ate out of the hand of the team.             It was common knowledge so...

22             ‘Ik wil die beelden nú zien,’ beklemtoonde Stephen March. Ik had het hem afgeraden vanwege de bloederige scènes. Er was iets die me trouwens al gans de tijd dwars zat. Ook mijn vrienden Ji Lang en Eagle Eye probeerden Steven te overtuigen om het te laten bij onze beknopte en wat minder bloederige beschrijving betreffende de inhoud van de videostick.             ‘Je hebt me toch verteld dat je onder hypnose een veiligheidsbuffer hebt ingebouwd,’ richtte Steven zich tenslotte tot Eagle Eye. Na een geslaagde hypnose was Steven ervan uitgegaan dat hij zich sterk genoeg zou kunnen houden om de dood van zijn halfzus Suzy Chang te herbeleven. ‘Luister, ik weet dat jullie het goed met mij voorhebben maar wie weet, herken ik iets aan de man. Een gebaar of een stem, hoe vervormd die ook mag zijn. Als dit het geval zou zijn en je verspilt deze kans...

54.                         Katarina duwde de rolstoel waarin Jean-Pierre in zat. Hij was nog niet sterk genoeg om grote afstanden te voet af te leggen. Het was echter wel een wonder dat hij zo rap genas. Sinds haar bezoek in het ziekenhuis was er een last van haar schouders gevallen. Ze wist dat Jean-Pierre van haar hield, zonder voorbehoud. Ze hield ook zielsveel van hem. Katarina zou hemel en aarde verzetten om haar schuld aan hem te kunnen inlossen, maar ze wist dat ze dit met al het geld van de wereld niet zou kunnen klaren. Ze was gekleed in een sober zwart ensemble, maar de rode sjaal was haar merkteken. Rood vergezelde haar waar ze ook ging.             Jean-Pierre had met de hulp van Katarina in een strak maatpak gehesen, maar hij stond erop om een rode das te dragen. Hij merkte ...

I’m tasting a poem as a glass full of wine, the Chateau, beautifully labelled on top is full of promises, maybe sunshine or a flop, still there can be a suspicion or a silent sign. To open the bottle with the first quatrain you already smell the scent of his bouquet, is it about red or white, the words will say if it’s vinegar stuff, you’ll read it in vain. There has to be an aftertaste, heavy or fine its character, dark, handsome or full of mystery tercets with a lesson or ending with a cute line a few glasses a day keeps me fit without misery maybe one more, I do believe it’s so benign although some say, it’s the start of a poet’s insanity. © Rudi J.P. Lejaeghere 18/05/2015