Dichter bij huis - Poet at home

13                         Hij stond aan de overkant van Sutimoto Bank & Insurance Company. Verborgen in de schaduw van een deurportaal keek hij recht voor zich uit. Iemand die hem per toeval zou zien, zou denken dat hij voor de druilerige zure regen schuilde. Het hoofd wat gebogen, de kap van zijn regenvest omhoog gezet zodanig dat zijn gezicht in de schaduw van de regenkap ook minder duidelijk te herkennen was. Gelukkig was hij ingeënt en nam hij regelmatig zijn dosis medicatie . Gezien hij zich volgens de normen tweemaal per jaar liet checken op de dienst ‘Radiologie’ voelde hij zich betrekkelijk veilig in de naoorlogse buitenlucht en de sluimerende gevaren die daaraan gekoppeld waren. Er waren mensen die afstotingsverschijnselen kregen door de medicijnen en die hadden minder geluk. Zij waren voor de rest van hun dagen gekluisterd aan hun huis, w...

38.             ‘Maar dat is vreselijk,’ riep Katarina uit. Niet dat ze nu de beste vriend was van Monsieur Charles. Maar zo’n dood wens je niemand toe. ‘Weten ze wie het gedaan heeft? Is de moordenaar gevangen genomen?’             Frau Bertha schudde ontkennend het hoofd. ‘Neen, mijn contact in Frankrijk zegt dat men zelfs geen verdachte op het oog heeft. Het is allemaal heel mysterieus. Het moet een inbreker geweest zijn, die het op de inhoud van zijn kluis had voorzien, want die stond open.’             Jean-Pierre en Katarina keken naar elkaar. ‘Wat was er dan verdwenen uit die kluis,’ vroeg Jean-Pierre met een trillende stem. Zowel hij als zijn vriendin dachten hetzelfde en hij vreesde dat hun Duitse gastvrouw hun vermoeden zou bevestigen.       ...

14. To do or not to do         ‘Excuse me?’ Jean-Pierre had jumped out of the bed, took his pants and wriggled himself into his clothes. It was the first time he was so aware he was naked. His thoughts jumped from one thought to another. Was it that sort of man he had seen with Frau Bertha Hofmeister? A refined gigolo who pleased rich ladies? What sort of a castle was this really? Now that he drew together all the points, he realized he didn’t even know where the castle was situated. France, yes… but even that was not for sure. He had slept in the limousine what was odd. Something wasn’t quite right here.             ‘Katarina, you’re kidding, is this some sort of practical joke?’ He looked at her with questioning eyes, expected she would give him some explanation or that she would say he was a victim of candid camera.         ...

6             Her long chestnut hair flowed like rolling waves along her face and over her shoulders. She was very ordinary dressed, a sober ensemble in blue and gray, topped off with a white raincoat. Despite her effort not to stand out, she was like a lighthouse between all the people who populated the streets of Horseville on this rainy day of the week. Her eyes had a light green shade, but in the proper light you could swear you saw a trace of sky blue in them. The auburn hair color gave her something wild and dangerous, a woman who didn’t fear difficulties and who could change from one moment at the other in a fierce animal.             Mercedes wasn’t aware of the looks many men had focused on her. Not even of the scornful glances from the wives of some of them. She wasn’t there to pay attention in the sudden interest some persons had in her appearance in the street scene o...

6             Haar lange bruinrode haar viel als warrelende golven langs haar gezicht en over haar schouders. Ze was heel gewoon gekleed, een sober ensemble in blauw en grijs met daarboven een witte regenmantel. Niettegenstaande haar poging om niet op te vallen, stak ze als een vuurtoren uit tussen al de mensen die de straten van Roskam bevolkten op deze regenachtige dag tijdens de week. Haar ogen hadden een lichtgroene tint maar in het juiste licht zou men zweren dat er een zweem van azuurblauw in te bemerken was. Het kastanjebruine kapsel gaf haar iets wilds en gevaarlijks, een vrouw die moeilijkheden niet uit de weg ging en die van het ene op het andere moment als een wild dier uit de hoek kon komen.             Mercedes was zich niet bewust van de blikken van menige man, die haar bewonderend nakeek. Zelfs niet van de minachtende en jaloerse blikken van de ec...

          Na een paar minuten stilte die mij veel langer leken, kwam zijn reactie. ‘Nog zo’n onverstandig antwoord op mijn vragen, Juffrouw Mitsukai en ik snij je mooie keeltje open van hier tot hier,’ terwijl hij zijn knie hardhandig in mijn rug drukte, maakte hij met de duim van zijn hand onder mijn hoofd een niet verkeerd te verstane beweging. Een standbeeld zou vast nog wat kunnen leren van mijn plotselinge onbeweeglijkheid. Ik wilde beleefd vragen wat hij van me wilde, maar ik hoorde mezelf mompelen: ‘mmm, hmmmm,mmmmrm’. Blijkbaar scheen ik toch verstaanbare universele geluiden voor te brengen, een taal die geknevelde personen meestal spreken veronderstel ik, want hij beantwoordde direct mijn vraag. Evenwel juist nadat hij nog een extra pijnlijke por met zijn knie in mijn rug had gegeven.             ‘Ik wil dat jullie je privéonderzoekje staken. Leg het stil, ga verde...

I want to add this paragraph as a warning for the explicit and descriptive scenes in the first part of this chapter. These scenes describe  an abnormal behaviour between a mother and her son. The sadistic, masochistic actions of mother and son in this incestual relation will be the base of a distorted main character in the chapters to come. If you, as a reader or as a parent, would take offence in such description, please jump to the second part of this chapter, knowing that one of the main characters from his youth will flourish under the influence of violence and wrong sexual behaviour.   10                 His mother glided between the sheets like she had done already a few weeks since his fourteenth birthday. He knew what to do. On that day, the day of his birthday, his mother had come into his bedroom. She sat beside him on the bed and had looked at him with an inscrutable glance. ...